بررسي ارتباط برخي شاخص‌هاي عملكرد قلبي-عروقي با فشار نبض به‌عنوان يك شاخص پيش‌بيني‌كننده بيماري‌هاي قلبي: يك مطالعه مورد شاهدي

زمينه و هدف: اخيرا فشار نبض به‌عنوان يك شاخص پيش‌بيني‌كننده بيماري‌هاي عروق كرونري قلب مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط برخي شاخص‌هاي عملكرد قلبي عروقي با فشار نبض انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر به‌صورت مورد شاهدي بر روي 544 نفر از مراجعين بيمارستان امام علي (ع) كرمانشاه از فروردين 1394 تا اسفند 1395 انجام شد. براساس يافته‌هاي آنژيوگرافي، افراد با تنگي عروق به‌عنوان گروه مورد و افراد بدون تنگي عروق به‌عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. تجزيه و تحليل آماري داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي، Chisquare test و برآورد نسبت شانس توسط SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) انجام شد يافته‌ها: براساس نتايج، سن بالاي 50 سال (2/51/2 :95%CI ، 3/3OR:)، فشارخون سيستوليك بالا (2/153/4 :95%CI ، 8OR:)، فشارخون دياستوليك بالا (7/110/2 :95%CI ، 9/4OR:)، برون‌ده قلبي كمتر از 50% (7/23/1 :95%CI ، 8/1OR:) و تنگي عروق (1/54/2 :95%CI ، 5/3OR:) با فشار نبض بالا مرتبط بودند. جنسيت مرد نقش پيشگيري كننده در افزايش فشار نبض داشت (9/05/0 :95%CI ، 7/0OR:). بين فشارخون سيستوليك با فشار نبض بالا ارتباط آماري معناداري مشاهده شد (0001/0P ). نتيجه‌گيري: براساس نتايج، شانس داشتن فشار نبض بالا در سن بالاي 50 سال، جنسيت زن، افزايش فشارخون سيستولي و دياستولي و شدت تنگي عروق كرونر بالا بوده و با كاهش برون‌ده قلبي و تنگي عروق كرونر مرتبط مي‌باشد. افزايش فشار نبض يك شاخص پيش‌بيني‌كننده ابتلا به بيماري‌هاي قلبيعروقي است و توصيه مي‌شود سنجش فشار نبض در كليه مراجعين در دستوركار متخصصين قرار بگيرد تا از بروز آن پيشگيري شود.