بررسي علل كاهش سطح آب زيرزميني (مطالعه موردي: آبخوان اروميه)

در سال هاي اخير افزايش تقاضاي آب، توسعه صنعتي، كشاورزي و عدم مديريت صحيح باعث وارد شدن تنش به منابع آب به ويژه منابع آب زيرزميني شده است. يكي از آبخوان هايي كه در سال هاي اخير با افت شديد سطح آب زيرزميني روبه رو بوده است، آبخوان اروميه مي باشد. در اين تحقيق با بررسي بارندگي، تبخير، دما، جريان رودخانه ها در ايستگاه هاي هيدرومتري و تخليه چاه هاي بهره برداري، سعي شد سهم هر يك از اين عوامل در ميزان كاهش سطح آب هاي زيرزميني آبخوان اروميه تعيين شود. جهت بررسي تغييرات از تركيب تبديل موجك با روش آنتروپي بهره گرفته شد. در اين مطالعه، از سري هاي زماني ماهانه براي دوره آماري 16 ساله (1396-1380) استفاده شد. سپس سري زماني اصلي به سه دسته مساوي تقسيم و تغييرات پيچيدگي بر مبناي معيار پيچيدگي موجك آنتروپي در اين بازه هاي زماني محاسبه شد. نتايج نشان داد كه معيار موجك آنتروپي (SWS) در تمام چاه هاي مشاهده اي منتخب در تمام بازه هاي زماني كاهش داشته كه نشان دهنده كاهش ميزان پيچيدگي نوسانات سطح آب زيرزميني آبخوان اروميه و در نتيجه تنش هاي وارد بر آبخوان مي باشد. براساس نتايج اين تحقيق، برداشت از چاه هاي بهره برداري و دما به ترتيب دو عامل اصلي مؤثر بر افت آب هاي زيرزميني آبخوان اروميه مي باشند.