بررسي حقوق دارندگان سگ‌هاي تزئيني از نگاه فقه اماميه و حقوق ايران با تأكيد بر رويۀ قضايي

توجه به تغييرات زماني، مكاني و شرايط متعارف تدريجي هر جامعه امري ضروري است. يكي از مباحث مطرح‌شده در فقه اماميه، ماليت‌نداشتن اعيان نجس است كه عرف جامعه نيز در گذشته بر اين امر، مهر تأييد نهاده بود. باتوجه‌به تغييرات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، اين نظر همانند سابق به قوت خود باقي نيست و در برخي مصاديق علاوه بر تغيير نگرش غالب اجتماعي، نظر فقها نيز دربارۀ ماليت اين اعيان تغيير يافته است. راجع به سگ‌هاي تزئيني كه ازجمله اعيان نجس است، بايد گفت: باتوجه‌به تغييرات اجتماعي، ماليت عرفي آن‌ها ثابت است، اما همچنان قيد منفعت حلال (مشروع) براي آن‌ها متصور نيست و اين امر موجب رويكردهاي متفاوتِ حمايتي و غيرحمايتي نسبت به حقوق دارندگان سگ‌هاي تزييني شده و زمينۀ صدور آراي اختلافي در رويۀ قضايي را نيز فراهم كرده است. به نظر مي‌رسد باتوجه‌به ماليت عرفي اين اعيان كه از نگاه حقوق و برخي منابع فقهي تأييدشدني است و نيز حق اختصاصي كه فقه به دارندگان اين اعيان نجس مي‌دهد، بايد رويكرد حمايتي را لحاظ كرد و آثار اين رويكرد حمايتي (مسئوليت مدني و كيفري) را نيز بار كرد.