اثر سسامول بر پاسخ‌هاي رفتاري درد نوروپاتيك و ميزان بيان اينترلوكين‌هاي 6 و 10 در عصب سياتيك آسيب‌ديده موش صحرايي

هدف: آسيب اعصاب محيطي يك مشكل باليني است كه باعث ناتواني حسي و حركتي مي‌شود. سسامول يك آنتي‌اكسيدان است كه مي‌تواند در ترميم ارگان‌هاي مختلف موثر باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر دوزهاي مختلف سسامول بر التهاب و درد در عصب سياتيك آسيب‌ديده موش صحرايي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه از 35 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار استفاده شد. موش‌ها به طور تصادفي به پنج گروه تقسيم شدند: گروه شم بدون ايجاد آسيب، گروه كنترل و سه گروه تجربي كه پس از آسيب به عصب سياتيك به مدت 28 روز به ترتيب DMSO (حلال) و دوزهاي 50، 100 يا 200 ميلي‌گرم/كيلوگرم سسامول را به صورت داخل صفاقي دريافت مي‌كردند. سپس تست‌هاي رفتاري درد شامل آلودينياي مكانيكي و هايپر‌آلژزياي حرارتي و هم‌چنين فاكتورهاي التهابي شامل اينترلوكين ۶ و ۱۰ در عصب سياتيك مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تجويز 50 و 100 ميلي‌گرم/كيلوگرم سسامول به طور معناداري باعث كاهش بيان اينترلوكين 6، افزايش بيان اينترلوكين 10، افزايش آستانه پس كشيدن پا در آزمون آلودينياي مكانيكي و افزايش زمان پاسخ به درد حرارتي در آزمون هايپرآلژزياي حرارتي در عصب سياتيك آسيب‌ديده نسبت به گروه كنترل گرديد (P 0.05). در حالي كه تجويز 200 ميلي‌گرم/كيلوگرم سسامول تاثير معنا‌داري نداشت. نتيجه‌گيري: تجويز 50 و 100 ميلي‌گرم/كيلوگرم سسامول ممكن است باعث كاهش التهاب و درد در عصب سياتيك آسيب‌ديده موش صحرايي گردد كه احتمالاً مي‌تواند به بهبود روند ترميم عصب كمك كند.