بررسي تأثير ادراك از ريسك ابتلا به كوويد19 بر نيت رفتاري گردشگران نسبت به گردشگري بدون تماس، مطالعه موردي: بازديدكنندگان از جاذبه‌هاي گردشگري شهرستان آمل در موج دوم شيوع

اين پژوهش گردشگري بدون تماس را به‌عنوان يك رفتار محافظت‌كننده سلامتي ناشي از ادراك گردشگران از ريسك ابتلا به كوويد 19 برجسته مي‌كند. بر اساس چارچوب‌هاي مدل باور سلامتي و نظريه رفتار برنامه‌ريزي‌شده، اين پژوهش به بررسي تأثير ادراك از ريسك ابتلا به كوويد 19 بر نيت رفتاري نسبت به گردشگري بدون تماس مي‌پردازد. به‌منظور دستيابي به هدف پژوهش، نمونه‌اي از 246 گردشگري كه در طي شيوع موج دوم كوويد19 در شهريور و مهرماه 1399 اقدام به بازديد از جاذبه‌هاي گردشگري شهر آمل كردند به روش در دسترس انتخاب شد و با استفاده از پرسشنامه آنلاين كه در شبكه‌هاي اجتماعي مرتبط با گردشگري توزيع شد نسبت به جمع‌آوري اطلاعات اقدام شد. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي، شيوه جمع‌آوري اطلاعات پيمايشي و به لحاظ بررسي روابط بين متغيرها، همبستگي با تأكيد بر مدل‌سازي معادلات ساختاري است. نتايج آزمون فرضيه‌ها با به‌كارگيري نرم‌افزارهاي SPSS و Smart PLS 3.0 حاكي از آن است كه ادراك از ريسك ابتلا به كوويد 19 بر نگرش نسبت به گردشگري بدون تماس، هنجارهاي ذهني و كنترل رفتاري درك شده گردشگران تأثير مثبت دارد. همچنين، نگرش نسبت به گردشگري بدون تماس، هنجارهاي ذهني و كنترل رفتاري درك شده گردشگران بر نيت رفتاري گردشگران نسبت به گردشگري بدون تماس نيز تأثير مثبتي دارد. بينش به‌دست‌آمده از اين پژوهش مكانيسمي را براي رفتارهاي محافظت‌كننده سلامتي ناشي از ادراك افراد از ريسك در مواقع بحران‌هاي بهداشت جهاني و پيامدهاي آن براي مقاصد گردشگري فراهم مي‌كند تا استراتژي‌هاي مناسبي را براي مقابله با اثرات همه‌گيري در پيش گيرند.