بررسي تأثير عوامل مؤثر بر تمايل به سفر گردشگران به مقصد شهري رامسر در طول دوره شيوع كوويد19

خطر همه‌گيري كوويد19 نه‌تنها به تهديد زندگي و مرگ‌ومير محدود نمي‌شود، بلكه منجر به تشديد نگراني‌ها و ساير رفتارهاي احساسي منفي مي‌شود و ممكن است بر قصد گردشگر براي سفر تأثير منفي بگذارد و يا به‌طور كل منجر به ارزيابي دوباره فرآيند انتخاب مقصد شود؛ همچنين ممكن است بي‌تأثير باشد. پژوهش حاضر نيز باهدف بررسي تأثير عوامل ذهني بر تمايلات گردشگران به سفر در دوران همه‌گيري كوويد19 صورت پذيرفته است. اين پژوهش، ازنظر هدف، تبييني، و بر اساس ماهيت از نوع كمّي مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري مبتني بر حداقل مربعات جزئي است. جامعه آماري پژوهش، افرادي هستند كه در زمان همه‌گيري كوويد19، اقدام به مسافرت به شهر رامسر نمودند. تعداد نمونه آماري 440 نفر برآورد شد. داده‌ها از طريق پرسشنامه مجازي جمع‌آوري شدند و طبقه‌بندي و تحليل داده‌ها از طريق نرم‌افزارهاي SPSS25 و SmartPLS3 انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ادراك احساسي خطر سفر گردشگران (يعني نگراني‌هاي گردشگران از كوويد19 در ابعاد مختلف) نسبت به ساير متغيرها بيشتر بوده است. در آزمون فرضيات دريافت شد كه خود كارآمدي ادراكي گردشگران بر درك آن‌ها از كوويد19 تأثير منفي مي‌گذارد. به‌علاوه، ادراك گردشگران از كوويد19 بر ادراك شناختي و احساسي خطر سفر و نيز تمايلات گردشگران تأثير مثبت گذاشته است. به‌علاوه ادراك گردشگران از كوويد19 و ادراك شناختي و احساسي خطر سفر بر تمايلات گردشگران نسبت به سفر به رامسر در زمان شيوع كوويد19 تأثيرگذار بودند. به‌عنوان مهم‌ترين پيشنهاد، اتخاذ و اجراي راهبرد ارتباطات سفر مبتني بر كوويد19 در مقصد گردشگري رامسر توصيه مي‌گردد.