الگوي مناسب‌سازي فضاهاي گردشگري ويژه معلولين و جانبازان مطالعه موردي: شهر يزد

ثبت جهاني شهر يزد و هويت تاريخي فرهنگي آن، نقطه عطفي براي مديران شهري و متوليان امر گردشگري بوده كه با برنامه‌ريزي‌هاي صحيح و مناسب‌سازي فضاهاي گردشگري در راستاي گردشگري پايدار، گردشگران را از تمامي اقشار به اين شهر جلب كنند. مناسب‌سازي فضاها به‌ويژه فضاهاي گردشگري براي افراد داراي محدوديت‌هاي حركتي، نمود تأمين عدالت و ايمني اجتماعي در دسترسي‌هاست. در پژوهش توصيفي تحليلي حاضر، هدف ارائه الگوي مناسب‌سازي فضاهاي گردشگري جهت دسترسي معلولين و جانبازان است كه براي اين منظور از رويكرد استراوس و كوربين در نظريه برخاسته از داده استفاده گرديد. جامعه آماري متشكل از خبرگان، فعالان و متخصصين حوزه گردشگري بوده است. حجم نمونه در حين فرايند پژوهش مشخص و از نمونه‌گيري تئوريكي استفاده‌شده است. اشباع نظري تا نمونه 15 تا حدودي شكل گرفت اما روند پژوهش تا 24 ادامه يافت. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار اطلس‌تي‌آي استفاده شد و مدل پارادايمي آن ارائه گرديده است. نتيجه حاصل از اين تحقيق ارائه مدلي است كه در آن روابط مؤلفه‌ها و مقوله‌ها با داده‌هاي فرآيند تحقيق به تصوير كشيده مي‌شود و در بسترهاي موردنياز در قالب شرايط زمينه‌اي از قبيل جامعه‌پذيري، نيروي انساني، دانش فني و تجارب گردشگري و شرايط مداخله‌گر، راهكارهايي ازجمله مشاركت محوري، عملكردگرايي و ارتباطات بيان مي‌گردد. در اين بستر چهار دسته از عوامل به ايفاي نقش مي‌پردازند كه عوامل مديريتي در كنار عوامل ساختاري، فردي و عملكردي در ارتقاي وضعيت مناسب‌سازي‌ها تأثيرگذار بوده‌اند. در الگوي مطلوب مناسب‌سازي فضاهاي گردشگري بر لزوم توجه جدي‌تر به الگوهاي مديريتي نوين و مشاركتي و لزوم ايفاي نقش پررنگ‌تر بخش خصوصي در كنار نقش تسهيلگري دولت تأكيد مي‌شود. به‌جز نقش حمايتي و نظارتي دولت، بايد به عوامل زيرساختي، اقتصادي، آگاهي و شناختي، نگرشي و آموزشي و نيز ويژگي‌هاي خاص فضاهاي گردشگري نيز توجه نمود.