عنوان مقاله :
نقش تاريخ شفاهي در آموزش تاريخ
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
بخشي، مهدي فاقد وابستگي سازماني
كليدواژه :
ايران , تاريخ شفاهي , تاريخ , دوره معاصر
چكيده فارسي :
تاريخ شفاهي يكي از شيوه هاي پژوهش در تاريخ است كه به شرح و شناسايي وقايع، رويدادها و حوادث تاريخي براساس ديدگاه ها، شنيده ها و عملكرد شاهدان، ناظران و فعالان مي پردازد. (دانشنامه آزاد، ويكي پديا) محتواي اين تاريخ، حتي در صورت مكتوب شدن، صبغه اي گفتاري دارد زيرا در فرايند گفت و گو شكل مي گيرد. فرايندي كه طي آن دو عامل «مصاحبه كننده» و «راوي» ارتباطي رودررو دارند. مصاحبه كننده، به عنوان يك شنونده‌ي فعال، بايد نقشي را ايفا كند تا مصاحبه شونده (راوي) بتواند در فضايي آرام و بي دغدغه به شرح و بسط ديدگاه ها و ديده ها و شنيده هاي خود بپردازد. به كارگيري شيوه هاي اصولي و استاندارد مصاحبه تاريخ شفاهي به آشكار شدن زواياي پنهان تاريخ و بازسازي دوباره آن منجر مي شود.
چكيده لاتين :
No Abstract
عنوان نشريه :
رشد آموزش تاريخ
