شناسايي و تعيين مزارع گندم با استفاده از تغييرات بازتابي شاخص پوشش گياهي و تحليل مكاني در غرب ايران

تهيه نقشه و تحليل مكاني مزارع گندم در مسائل كلان اقتصادي و اجتماعي ازجمله مديريت كشاورزي داراي اهميت زيادي است. نقشه‌هاي الگوي كشت تغييرپذير هستند و تهيه آن با استفاده از داده‌هاي زميني با مسائل زيادي همراه است. هدف از اين تحقيق پياده‌سازي روشي كاربردي براي استخراج مزارع گندم با استفاده از تغييرات شاخص پوشش گياهي و تحليل مكاني مزارع گندم در غرب ايران است. بررسي منحني تغييرات شاخص پوشش گياهي مزارع نمونه گندم نشان داد بيشترين مقدار بازتاب شاخص مزارع نمونه گندم در ماه‌هاي خرداد و اوايل تيرماه بوده و پس از برداشت محصول شاخص بازتاب به مقدار زيادي كاهش مي‌يابد. در همين راستا داده‌هاي سنجنده سنتيل در سامانه Earth Engine پردازش و شاخص پوشش گياهي 12 ماهه سال 1398 در قالب يك مجموعه داده از آن استخراج گرديد. با معرفي نمونه‌هاي آموزشي به مجموعه داده ايجادشده به روش طبقه‌بندي ماشين بردار پشتيبان[1]، كاربري زمين محدوده موردمطالعه در پنج كلاس به دست آمد. با اعمال فيلتر ارتفاعي و حذف مزارع مستخرج شده بالاي سه هزار متر نقشه پراكندگي مزارع گندم را با 48 نمونه باقي‌مانده نمونه‌هاي زميني صحت سنجي شد و صحت كلي 0.86 و ضريب كاپا 0.79 به دست آمد. نتايج نشان داد با توجه به اينكه در روش پيشنهادي اطلاعات داده‌هاي آموزشي بيشتري به الگوريتم داده شد، بنابراين موجب افزايش صحت كلي طبقه بندي مي‌شود. الگوي مكاني مزارع گندم با تابع ميانگين نزديك‌ترين همسايه و آماره P_value lt;0.05 نشان‌دهنده خوشه‌اي بودن پراكندگي مزارع و تابع كاريپلي عدم تصادفي بودن پراكندگي مزارع گندم تا فاصله‌هاي 21 هزار متري را نشان داد. از نتايج اين تحقيق و نقشه‌هاي خروجي‌هاي آن مي‌توان در كسب اطلاعات براي برنامه‌ريزي‌هاي كشاورزي و همچنين تخصيص و توزيع مكاني منابع و امكانات استفاده نمود.