برآورد تغذيه و تبادل جريان بين رودخانه و آبخوان بر اساس مدل متصل شده آب سطحي آب زيرزميني

بهره برداري تلفيقي از منابع آب‌سطحي و زيرزميني يكي از مهم ترين چالش هاي پيش روي محققين منابع آب مي باشد. استفاده تلفيقي در واقع، بهره برداري از منابع آب سطحي و زيرزميني به منظور افزايش ميزان آب قابل دسترسي و استفاده پايدار از منابع آب موجود است. بنابراين از اهداف اساسي مطالعه جاري، شبيه‌سازي برهم كنش آب‌سطحي و زيرزميني با استفاده از ايجاد اتصال ديناميكي بين مدل آب‌سطحي WEAP و مدل آب‌زيرزميني MODFLOW در دشت ميان دربند مي باشد. در اين راستا براي شبيه‌سازي منطقه غير اشباع خاك از روش هيدرولوژيكي رطوبت خاك استفاده گرديد. نتايج حاصل از برهم كنش آب سطحي و زيرزميني ارائه شده و شرايط موجود بهره برداري از منابع آب منطقه در صورت ادامه سياست هاي موجود مورد بررسي قرار گرفت. يكي از مهم‌ترين دستاوردهاي اين تحقيق ايجاد شبيه‌سازي ناحيه اشباع و غيراشباع خاك با استفاده از مولفه‌هاي بيلان كامل هيدروكليماتولوژي به صورت يك مدل متصل شده آب‌سطحي و زيرزميني است. نتايج نشان داد در يك دوره 6 ساله بيشترين مقدار تغذيه آبخوان در سطح دشت ميان‌دربند كرمانشاه در ماه هاي آبان تا فروردين در حدود 10 تا 19 ميليون متر مكعب است. در برخي از اين ماه ها علاوه بر بارندگي مقدار‌ي از تغذيه ناشي از نفوذ آب آبياري مي باشد. بيشترين ميزان افت تراز سطح آب‌زيرزميني به مقدار 5/7 متر مربوط به ناحيه شمالي دشت و ميزان متوسط افت در كل دشت در انتهاي دوره بهره‌برداري 6 ساله (مهر 86تا شهريور 92) حدود 4 متر خواهد بود.