بررسي آب‌شويي باكتري ايشريشيا كولاي در دو خاك اسيدي

براي اصلاح اسيديته و افزايش حاصل خيزي خاك هاي اسيدي كشاورزي در گيلان از كودهاي دامي استفاده مي شود كه اگرچه مفيدند اما داراي باكتري هاي كلي فرم هستند كه مي توانند به آب هاي زيرزميني راه يافته و اين منابع را آلوده كنند. هدف اين پژوهش بررسي انتقال باكتري شاخص  ايشريشيا كولاي در خاك اسيدي بود. دو خاك با pH 5.88 و 3.93 از منطقه املش و لاهيجان نمونه برداري شد. براي آزمايش آب شويي، خاك ها پس از هواخشك شدن و الك شدن بدون تراكم در سيلندرهاي پلي وينيل كلرايد (قطر 4.8 و ارتفاع 14.92 سانتي متر) ريخته شد. پس از برقراري جريان اشباع ماندگار، 0.1 حجم منفذي (PV) پالس آلودگي شامل باكتري ايشريشيا كولاي (CFU mL1 108) و برميد (M 0.008) به سر ستون افزوده شد و آب شويي با آب مقطر انجام شد. نمونه برداري از زه آب خروجي در فواصل زماني مشخص تا PV 4.5 انجام شد. در زه آب شمار باكتري ايشريشيا كولاي و غلظت برميد اندازه گيري شد. پس از پايان آب شويي، ستون خاك به 5 لايه 3 سانتي متري بريده شد و تعداد باكتري مانده در هر لايه شمارش شد. در زه آب ستون خاك املش و لاهيجان پيك غلظت نسبي باكتري (C/C0) در 0.7 و PV 0.9 رخ داد در حالي كه پيك C/C0 برميد به ترتيب در 0.8 و PV 1.8 ديده شد. بيرون آمدن زودهنگام باكتري از ستون خاك نسبت به برميد به مسيرهاي جريان ترجيحي نسبت داده مي شود كه در ستون خاك لاهيجان به دليل داشتن رس و ماده آلي بالاتر، بيشتر بود. بيشترين شمار باكتري مانده در هر دو خاك در لايه 30 سانتي متري به دست آمد كه در خاك املش بيشتر بود و با افزايش عمق خاك به ترتيب 0.9 و 1.44 واحد لگاريتمي در خاك املش و لاهيجان كاهش يافت. در كل، نه تنها غلظت تجمعي باكتري در زه آب ستون خاك املش بيشتر بود، بلكه تعداد باكتري هاي مانده در اين خاك نيز به دليل pH بالاتر بيشتر از خاك لاهيجان بود.