جايگاه مباني صدوري تفسير در حل چالش‌هاي‌ تفسيري از منظر برخي مفسران

The position of interpretation principles in solving interpretive challenges from the perspective of Allameh Tabatabai, Javadi Amoli and Mesbah Yazdi

تفسير و دريافت‌هايي از قرآن انديشگان بسياري از پژوهشگران را به خود معطوف ساخته است؛ اما دستيابي به تفسيري صحيح در قرآن نيازمند بررسي مباني است كه بي‌توجهي و ناآگاهي بدان‌ها بسياري را در درازاي كهن نگاري به دشواري‌هايي همچون تفسير به رأي كشانده است. اين نوشتار با روش توصيفي- تحليلي به تشريح، تحليل و كارآمدي مباني صدوري تفسير قرآن كريم در حل چالش‌هاي تفسيري از ديدگاه علامه طباطبايي و دو تن از شاگردان ايشان يعني آيت‌الله جوادي آملي و آيت‌الله مصباح پرداخته است. آيت‌الله جوادي آملي و آيت‌الله مصباح يزدي به جهت تأثيرپذيري از استاد خويش اصل‌هايي از اين مباني صدوري را پذيرا شده‌اند؛ اما مهم‌ترين وجه تفاوت ميان علامه با اين شاگردان، در اصل تحريف ناپذيري است كه آيت‌الله جوادي آملي چينش سوره‌ها را توقيفي و جمع و تدوين قرآن را به زمان حيات پيامبر (ص) دانسته است كه اين خلاف نظر علامه بوده و در بخشي ديگر از اين اصل اين شاگرد، استدلال علامه را در اثبات تحريف ناپذيري ناكارآمد و ناكافي مي‌داند.

Interpretations of the Qur'an have attracted the attention of many scholars; But achieving a correct interpretation of the Qur'an requires examining the principles that led many to difficulties such as interpretation to vote in the long run of archeography. This article explains, analyzes and evaluates the principles of interpretation of the Holy Quran in solving interpretive challenges from the perspective of Allameh Tabatabai and two of his students, Ayatollah Javadi Amoli and Ayatollah Mesbah by a descriptive-analytical method. Ayatollah Javadi Amoli and Ayatollah Mesbah Yazdi, in order to be influenced by their master, have accepted some of these principles; But the most important aspect of the difference between Allameh and these disciples is the fact of non-distortion that Ayatollah Javadi Amoli has considered the arrangement of surahs and the compilation of the Qur'an during the life of Prophet (PBUH) which is against Allameh and in another part of this principle, this student considers Allameh's argument ineffective and insufficient in proving non-distortion.