روش‌هاي نقل روايات اهل بيت(عليهم السلام) در تفسير التبيان

Methods of quoting the narrations of Ahl al-Bayt (PBUH) in the interpretation of "Al-Taby@n"

«التبيان في تفسير القرآن»، تأليف شيخ طوسي، اولين تفسير جامع و اجتهادي قرآن در شيعه است. در اين تفسير كه بخش قابل توجهي از آن را روايات و اقوال تفسيري تشكيل داده، نقل روايات اهل بيت(ع) شيوه متفاوتي از دوره پيش و پس از خود دارد. اين موضوع با توجه به جايگاه شيخ طوسي در حديث شيعه به عنوان مؤلف دو كتاب از كتب اربعه حديثي، اهميت بيش‌تري پيدا مي‌كند. بيش‌تر روايات نقل شده در اين تفسير به شيوه مرسوم نقل روايات و به طور صريح، در تفسير منعكس نشده و اصل حاكم بر نقل روايات اهل بيت(ع) در «التبيان»، اشاره به وجود روايت در موضوع مورد بحث آيات و پرهيز از نقل مستقيم روايات است. مؤلف همچنين از روش‌هاي متفاوتي نظير اشاره به موضوع روايت، ذكر واژگان كليدي روايت، استفاده از واژگان دال بر روايات شيعه و الفاظ مجهول استفاده كرده است. مي­توان گفت كه انگيزه و شرايط زماني و مكاني تأليف(فضاي گفتمان) اين تفسير در كميت و كيفيت نقل روايات اهل بيت(ع) نقش مؤثري داشته و مؤلف سعي در تأليف تفسير تقريبي داشته است.

"Al-Tabyan Fi Tafsir Al-Qur@n", written by Sheikh Tusi, is the first comprehensive and ijtihad interpretation of the Quran in Shia. In this interpretation that a significant part of it consist narrations and interpretive sayings, quoting the narrations of the Ahl al-Bayt (AS) has a different method from the period before and after it. This issue becomes more important due to the position of Sheikh Tusi in Shiite hadith as the author of two books of four hadith books. Most of the narrations narrated in this commentary are not reflected in the traditional way of narrating narrations explicitly in narrations and the principle ruling quoting narrations of Ahl-Albayt in "Al-Taby@n" refers to the narration in the issue of verses and avoiding direct quoting narrations. The author has also used different methods such as referring to the subject of the narration, mentioning the key words of the narration, using words indicating Shiite narrations and unknown words. It can be said that the motivation and temporal and spatial conditions of the author (discourse space) of this commentary have played an effective role in the quantity and quality of the narrations of the Ahl al-Bayt (AS) and the author has tried to write an approximate commentary.