نقش قواعد تفسيري در ترجمه‌هاي قرآن كريم

The role of interpretive rules in translations of the Holy Quran

ارائه معارف قرآن به زبان‌هاي ديگر از شاخصه‌هاي اصلي تبليغ اين كتاب الهي است. از سوي ديگر ترجمه قرآن كريم متأثر از تفسير آن؛ و تفسير قرآن نيز متأثر از قواعدي است كه مفسر در تفسير به كار مي‌برد، لذا برخي از قواعد تفسيري(نه لزوماً همه آن‌ها) به طور غير مستقيم در ترجمه قرآن مؤثر خواهد بود. هدف پژوهش حاضر كه با روش توصيفي-تحليلي و بر اساس منابع كتابخانه­اي انجام شده، شناسايي، بررسي و تبيين نقش اينگونه قواعد تفسيري در فهم و ترجمه­هاي ارائه شده از قرآن كريم است. بر اساس نتايج حاصله از اين تحقيق، قواعد تفسيري مؤثر در ترجمه قرآن عبارت‌اند از قاعده استفاده از تأويل، قاعده اعتبار سياق، قاعده جري و تطبيق، قاعده مناسبت، قاعده اعتبار مجاز، قاعده خاص و عام، قاعده تبيين مجمل به مبين و قاعده توجه به مفهوم و منطوق كه نقش هر يك از آن‌ها در ترجمه قرآن كريم نيز در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفت.

Presenting the teachings of the Qur'an in other languages ​​is one of the main characteristics of propagating this divine book. On the other hand, the translation of the Holy Quran is influenced by its interpretation and the interpretation of the Qur'an is also influenced by the rules that the interpreter uses in the interpretation, so some interpretive rules (not necessarily all of them) will be indirectly effective in translating the Qur'an. The purpose of this research, which is done by descriptive-analytical method and based on library resources, is to identify and study and explain the role of such interpretive rules in understanding and translations of the Holy Quran. Based on the results of this research, the effective interpretive rules in translating the Qur'an are the rule of using interpretation, the rule of context validity, the rule adaptation, the rule of appropriateness, the rule of permissible validity, the special and general rule, the rule of summary explanation and the rule of attention in a sense that the role of each of them in translating the Holy Quran was also examined in this study.