روش‌هاي گوناگون تثبيت خاك لايروبي و كربناته

خاك‌هاي لايروبي از لايروبي احداثي (حاصل احداث سازه‌‌هاي هيدروليكي) يا لايروبي نگهداري (حاصل نگهداري سازه‌‌هاي هيدروليكي) به دست مي‌‌آيند. با توجه حجم زياد، بي استفاده رها شدن و آلودگي اندك اين خاك‌ها؛ پژوهشگران در انديشه‌‌ي به كار گرفتن آن‌ها به عنوان جايگزين خاك هستند. ضعف باربري، ويژگي خردشوندگي و دشوار بودن پيش‌‌بيني رفتار، برخي از مسايل خاك مشكل آفرين كربناتي است. خاك لايروبي غيركربناته نيز اغلب ويژگي‌هاي فني مناسبي ندارد. خليج فارس با ساحل‌‌هاي پوشيده از رسوب‌‌هاي كربناته نيز ناگزير لايروبي مي‌گردد. با توجه به اهميت بسيار زياد اين آبراه در اقتصاد و تامين انرژي جهان، و همچنين مشكل‌‌ساز بودن خاك كربناته‌‌ي موجود در آن (براي نمونه ايجاد مشكل در پي سكوهاي استخراج نفت)؛ خاك كربناته‌‌ي خليج فارس نيز مانند خاك لايروبي نيازمند بهسازي است. يكي از روش‌‌هاي پر كاربرد بهسازي خاك، تثبيت است. جدا از كاربرد مواد نوين (مانند پليمر و فيبر)، همچنان تثبيت با سيمان و آهك پركاربردترين روش تثبيت براي انواع گوناگون خاك‌‌ها هستند. استفاده از خاك تثبيت شده در سازه‌هاي مهندسي مانند بدنه‌ي راه به عنوان اساس و زيراساس؛ افزون بر ارزش اقتصادي، اهميت زيست محيطي و فني نيز خواهد داشت. بهسازي و تثبيت خاك با افزودني‌ها و روش‌‌هاي گوناگون انجام مي‌‌شود. بسته به نوع خاك و مواد موجود در هر منطقه، روش تثبيت مناسب متفاوت است؛ بنابراين نمي‌‌توان نسخه‌‌ي يكساني براي تثبيت خاك‌‌ها پيشنهاد كرد. اين مقاله به خاك‌‌هاي كربناته و لايروبي، روش‌هاي اصلاح و تثبيت آن‌‌ها؛ و مروري بر برخي تجربه‌هاي عملي تثبيت اين خاك‌‌ها پرداخته است.