لجستيك دريايي سبز: جستجوي راه‌حل‌هاي برد برد

وقتي حرف از تداركات دريايي سبز مي‌زنيم، منظورمان برآورده شدن توأمان عملكرد زيست‌محيطي مطمئنِ زنجيرۀ تأمين در بخش تداركات و ترابري دريايي و نيز رعايت ضوابط سنّتي در حوزۀ اقتصاد است. در مطالعۀ حاضر، كانون توجّه زيست‌محيطي بر انتشار آلودگي‌هاي ناشي از كشتي‌راني و دريانوردي است. دستيابي به چنين هدفي، در گرو ايجاد چندين و چند تعادل پايدار است. معمولاً در اين مسير راه‌حل‌هاي برد برد مورد جستجو قرار مي‌گيرند؛ اما برآورده شدن اين‌گونه راهكارها، احتمالاً سخت‌تر از آن چيزي است كه در نگاه نخست به چشم مي‌آيد. در اينجا به‌طور خلاصه به چالش‌هاي پيش روي لجستيك دريايي سبز مي‌پردازيم و مثال‌هايي را نيز در رابطه با انتشار گازهاي گلخانه‌اي و غيرگلخانه‌اي بيان مي‌كنيم. كاهش سرعت كشتي منوط بر اجراي آن در سطح استراتژيك (طراحي) است. يعني از طريق كاهش تأسيسات تأمين انرژي كشتي، تأثيراتي روي ايمني خواهد گذاشت؛ چرا كه اين كاهش با حداقل قدرت مطمئنِ مورد نياز كشتي در شرايط آب و هوايي نامساعد مغايرت دارد. انتشار آلودگي كشتي كندتر بسيار كمتر از انتشار آلودگي كشتي سريع‌تر است. اگر بخواهيم به‌وسيلۀ كاهش سرعت، هزينه‌هاي سوخت (و جلوگيري از توسيع انتشار) را كاهش دهيم، مي‌توانيم اين كار را در دو مرحلۀ ساده انجام دهيم.