امكان‌سنجي و اولويت‌بندي احداث پياده راه در معابر شهري با استفاده از مدل تحليل سلسه مراتبي AHP (مورد پژوهشي: كلانشهر قم)

توسعه شهري و ماشيني شدن زندگي در دهه‌هاي اخير، مسبب عمده كم تحركي و بروز بيماري‌هاي مختلف قلبي و عروقي در شهروندان شده است و علاوه بر آن فضاي شهري را ايستا و فاقد حس نشاط و شادابي نموده است. بر اين اساس شهر سازان و برنامه‌ريزان شهري از دهه 80 به بعد رويكرد توسعه فضاهاي قابل پياده روي را در جوامع خود دنبال نموده اند.شهر قم نيز به عنوان يكي از هشت مادر شهر برتر كشور از كمبود فضاي قابل پياده روي كه حس نشاط را به زندگي شهروندان مي افزايد محروم مي باشد و هر چند كه در سال‌هاي اخير تلاش‌هايي در اين زمينه صورت گرفته است اما با توجه به اين مطلب كه شهر قم از جمله شهر‌هاي زيارتي و جذب گردشگر است، به‌نظر مي‌رسد كافي نباشد. بر اين اساس دراين پژوهش كه با هدف امكان سنجي و اولويت بندي احداث پياده راه صورت گرفته است سعي شد با تكيه بر مدل تحليل سلسه مراتبي AHP محدوده‌هاي مناسب براي اين امر مشخص گردد كه در نهايت پس از طي فرآيند پژوهش محور‌هاي چهار مردان، صفائيه ، ارم ، امام حسين ، زنگاركي ، 20 متري امام حسين ، لقمان و بلوار پيامبر اعظم براي اين امر مشخص شدند.