بررسي و ارزيابي شبكه ي اتوبوسراني از ديدگاه كاربران (مطالعه ي موردي: شهر كرمانشاه)

با توجه به روند رو به رشد جمعيت شهر ها و افزايش مصرف سوخت و به تناوب آن آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از آن ،حمل و نقل همگاني با هدف كاهش تراكم و مصرف سوخت و هم چنين افزايش خدمات به شهروندان از اهميت به سزايي برخوردار است. در بين سيستم هاي حمل و نقل همگاني، اتوبوس به ويژه در شهر هاي متوسط ايران كه هنوز سيستم هاي ريل پايه توسعه نيافته است ، جايگاه مهمي دارد. شهر كرمانشاه فاقد سيستم حمل و نقل عمومي يكپارچه‌اي است. زمان بندي اتوبوس ها مشخص نيست و زمان تاخير در بين ايستگاه ها و پايانه ها بسيار زياد است. همين امر سبب نارضايتي كاربران اين سيستم حمل و نقل همگاني شده است. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي ميزان رضايت افراد از اين سيستم و دستيابي به عواملي است كه سبب ارتقا كيفيت اين سيستم و افزايش ميزان استفاده از آن مي شود. به منظور دستيابي به اين هدف پرسشنامه اي تدوين شد. سوالات در دو بخش مطرح گرديد. در بخش اول پرسشنامه، آمار به‌شيوه توصيفي تحليل شد و در بخش بعدي براي تاييد فرضيه‌ها از تحليل عاملي تاييدي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه كاربران از شبكه ي اتوبوسراني شهر رضايت ندارند. از عوامل موثر در كاهش اين مطلوبيت نبود زمان بندي مشخص،عدم وجود امكانات رفاهي مناسب در ايستگاه ها و داخل اتوبوس، نبود امكانات براي كاربران آسيب پذير، نبود سيستم كارت الكترونيكي پرداخت كرايه و شلوغي و ازدحام اتوبوس مي‌توان نام برد.