طراحي، ساخت و ارزيابي نوعي خودكار ارگونوميك بمنظور افزايش راحتي كاربر و بهبود پوسچر دست،‌ مچ دست و انگشتان

زمينه و هدف: سندروم تونل كارپ (CTS) و كرامپ نويسندگان از جمله آسيب‌هايي هستند كه در بين نويسندگان شايع است كه مي تواند در اثر فعاليت هاي حركتي ظريف بيش از حد همراه با فشار زياد دست و انگشتان هنگام نوشتن و يا تكنيك هاي نامناسب نوشتن رخ دهد. يكي از راهكارهايي كه در كاهش صدمات و آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني (MSDs) اندام هاي فوقاني موثر است، استفاده از قلم ارگونوميك مي‌باشد. استفاده از قلمي كه اصول ارگونوميك در طراحي آن رعايت شده باشد، خصوصاً از دوران كودكي، موجب ايجاد چنگش صحيح بدست گرفتن قلم مي‌شود و استفاده از آن توسط افراد با سن بالاتر باعث بهبود و اصلاح چنگش شده و با قرار گرفتن اندام هاي فوقاني در پوسچر طبيعي، موجب راحتي بيشتر و ايجاد آسيب كمتر مي گردد. هدف از انجام اين مطالعه طراحي، ساخت و ارزيابي نوع جديدي از قلم خودكار جهت بهبود پوسچر مچ دست، دست و انگشتان و افزايش راحتي حين نوشتن مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه مداخله اي در سه فاز الف) طراحي خودكار ارگونوميك، ب) ساخت نمونه اوليه بر اساس داده هاي آنتروپومتريك و ج) ارزيابي آن تعريف و اجرا شد. خودكار جديد ساخته شده با پرينتر سه بعدي با سه نمونه خودكار رايج توسط 28 نفر دانشجو مورد مقايسه قرار گرفت. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل مقياس شبيه ساز چشمي (VAS) جهت ارزيابي ميزان راحتي بود و همچنين براي سنجش نيروي درك شده از مقياس بورگ استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله نرم افزار SPSS نسخه 21 صورت گرفت. يافته ها: ميانگين سن و ساعت استفاده روزانه از خودكار در افراد مورد مطالعه به ترتيب 3.41 ±22.17 سال و 1.22 ±5.83 ساعت محاسبه شد. ماكت خودكار جديد مطابق با ايده مد نظر در 5 سايز براي صدك هاي 5، 25، 50، 75 و 99 ساخته شد و نمونه اوليه طرح با استفاده از پرينتر سه بعدي پرينت شد. بيشترين ميزان راحتي در بين چهار خودكار مورد ارزيابي، مربوط به خودكار ارگونوميك به ميزان 0.95 ± 8.35 محاسبه شد. همچنين خودكار ارگونوميك داراي كمترين استرس فيزيكي درك شده (به ميزان 2.0 ± 9.42) در مقايسه با سه خودكار ديگر بود. نتيجه گيري: نوع جديدي از خودكار براي بهبود پوسچر دست حين نوشتن طراحي، ساخته و ارزيابي شد. بر اساس نتايج اين مطالعه، طرح جديد خودكار به تصحيح چنگش كمك مي كند. نتايج اين مطالعه نشان داد كه خودكار طراحي شده جديد داراي راحتي و ​​سهولت بيشتري حين استفاده (نوشتن) بوده و از تعادل بيشتري نسبت به ساير خودكارهاي مورد ارزيابي برخوردار مي‌باشد. همچنين تنش فيزيكي كمتري را حين نوشتن، نسبت به ساير خودكارهاي مورد ارزيابي به كاربر وارد مي كند. به عبارت ديگر، خودكار ارگونوميكِ طراحي شده، با خصوصيت هايي خاص نظير فرم و شكل ظاهري متفاوت و طراحي در سايزهاي مختلف جهت ايجاد تناسب و تطابق هر چه بيشتر با دست هر فرد، موجب افزايش راحتي و كاهش استرس وارد شده به فرد حين نوشتن گرديد. استفاده از مدل جديد خودكار ارگونوميك مي تواند در دراز مدت موجب جلوگيري و كاهش آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني ناحيه مچ و دست مانند سندروم تونل كارپ و كرامپ نويسندگان شود.