نقش عوامل جمعيت‌شناختي و روان‌شناختي در رضايت جنسي زنان بعد از 40 سالگي

رضايت جنسي عاملي كليدي در كيفيت زندگي زناشويي است كه در دوره‌هاي مختلف تحت تاثير عوامل مختلفي قرار دارد. گرچه، رضايت جنسي مورد توجه بسياري از پژوهشگران قرار گرفته است اما نقش متغيرهاي روان‌شناختي و جمعيت‌شناختي در حفظ رضايت جنسي در زنان بعد از 40 سالگي چندان روشن نيست. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش پيش‌بيني‌كننده عوامل جمعيت‌شناختي و روان‌شناختي موثر در رضايت جنسي در زنان بعد از 40 سالگي انجام شد. پژوهش حاضر مطالعه‌اي توصيفي تحليلي از نوع مقطعي بود. تعداد 365 زن سالم در محدود سني 40 تا 65 سال مجموعه‌ پرسش‌نامه‌هاي اعتباريابي شده را تكميل كردند كه شامل پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي، مقياس رضايت جنسي (1981)، پرسش‌نامه ذهن‌آگاهي (2006) و پرسش‌نامه نگراني از تصوير تن (2005) بود. جهت تحليل داده‌هاي پژوهش از آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره و آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه رابطه سن با رضايت جنسي (r = -0.208, P 0.001), رابطه طول مدت زندگي زناشويي با رضايت جنسي (r = -0.264, P 0.001) و ذهن آگاهي با رضايت جنسي(r = 0.425, P 0.001) و نگراني از تصوير تن با رضايت جنسي ( r =0.297, P 0.001) معنا‌دار است. نتايج رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه طول مدت زندگي زناشويي (B = -0.58, P 0.001)  ذهن آگاهي (B = 0.503, P 0.001) و نگراني در مورد تصوير تن (B = -0.237, P 0.001) توان پيش‌بيني رضايت جنسي را دارند و 29.8 درصد واريانس رضايت جنسي زنان را تبيين مي‌كنند. آزمون t مستقل نيز نشان داد كه رضايت جنسي در زنان غيريائسه به نحو معناداري بيشتر از زنان يائسه است (0.01 P). پژوهش حاضر نشان داد كه رضايت جنسي در زنان بعد از 40 سالگي رابطه معناداري با عوامل روان‌شناختي (يعني ذهن آگاهي و تصوير تن) دارد. پيشنهاد مي‌شود مشاوران و روان‌شناسان حيطه جنسي‌ در طراحي مداخلات درماني ارتقاي رضايت جنسي زنان پس از 40 سالگي از يافته‌هاي اين پژوهش استفاده نمايند.