برآورد پارامترهاي (تاريخ و شدت) دو زلزله قدرتمند ايران با استفاده از تركيب پيش نشانگرهاي مختلف زلزله

مخاطرات طبيعي ساليانه سبب كشته شدن هزاران انسان و ميليون‌ها دلار خسارت مالي در سراسر جهان مي‌شوند. زلزله‌ها از جمله مخاطرات طبيعي‌اي مي‌باشند كه توجه ويژه‌اي به آن مي‌شود، زيرا اين پديده عموماً بدون هشدار يا با هشدار‌هاي بسيار كم رخ مي‌دهد. پيش‌نشانگرهاي زلزله مي توانند به عنوان زنگ خطري براي زلزله‌هاي قريب الوقوع باشند. از آنجا كه يك پيش نشانگر به تنهايي قادر به پيش بيني دقيق زلزله نيست، بنابراين لازم است انواع مختلف پيش نشانگرها با يكديگر تركيب شوند. در اين مطالعه، پيش نشانگرهاي محتواي كلي الكترون(TEC) ، دماي سطح زمين (LST) ، عمق نوري هواويزها (AOD) و شارّ گرماي نهان سطح (SLHF) براي دو زلزله شديد كرمانشاه و بم مورد بررسي و تجريه و تحليل قرار گرفته اند. از دامنه ميانه و ميان چاركي براي تشخيص ناهنجاري استفاده شده است. وقتي وضعيت آشفته مرتبط با زلزله قريب الوقوع تشخيص داده شود، بر اساس نوع پيش نشانگر، بازه زماني وقوع زلزله نسبت به روز زلزله برآورد مي شود. سپس با توجه به مقدار انحراف پيش نشانگر از حالت نرمال، بزرگي زلزله قريب الوقوع تخمين زده مي شود. به منظور ارزيابي پارامترهاي نهايي زلزله (تاريخ و شدت زلزله)، براي هر منطقه، از روش ميانگين مربعات خطا (MSE) استفاده شده است. در اين پژوهش تاريخ و بزرگي زلزله براي هر پيش نشانگر در زلزله هاي كرمانشاه و بم تخمين زده شد. با تلفيق پارامترهاي زلزله بدست آمده از تمامي پيش نشاگرها، پارامترهاي نهايي زلزله در مورد اين دو زلزله برآورد گرديد، كه با توجه به نتايج بدست آمده تاريخ و شدت تخميني زلزله قريب الوقوع تقريباً با تاريخ و شدت ثبت شده براي زلزله مطابقت داشت. با توجه به نتايج بدست آمده مشخص مي شود كه افزايش تعداد و تنوع پيش نشانگرهاي زلزله مي تواند منجر به برآورد دقيق پارامترهاي زلزله شود.