توزيع فضايي پايداري اقتصادي-اجتماعي براساس عوامل محيطي (مطالعۀ موردي: مناطق روستايي استان ايلام)

يكي از چالش‌هاي جدي سكونتگاه‌هاي روستايي در كشورهاي در حال ‌توسعه، پايداري اجتماعي - اقتصادي است كه به‌رغم ارتباط نظام‌مند با پايداري محيطي، تا حد زيادي در سايه و سيطرۀ آن قرار گرفته و كمتر به‌طور مستقل مفهوم‌سازي و بررسي شده است. هدف تحقيق حاضر، بررسي توزيع فضايي شاخص‌هاي پايداري اقتصادي - اجتماعي در مناطق روستايي استان ايلام و نيز تشخيص عوامل و نيروهاي محيطي موجد اختلاف فضايي در اين مناطق است. اين نخستين تحقيق در اين زمينه در منطقۀ مورد نظر است كه در آن، با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي، 37 روستا به‌عنوان نمونه انتخاب و 250 پرسشنامه توسط روستاييان تكميل شد. روش تحقيق، توصيفي - تحليلي بود و اطلاعات به دو روش كتابخانه‌اي و ميداني گردآوري شد. تحليل داده‌ها با آزمون تحليل واريانس يكطرفه و آزمون توكي در نرم‌افزار spss و سيستم اطلاعات جغرافيايي انجام گرفت. نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد كه تفاوت معناداري بين شاخص‌هاي پايداري اقتصادي و اجتماعي در ابعاد مختلف وجود دارد. همچنين نتايج آزمون توكي نشان داد كه توزيع فضايي شاخص‌هاي پايداري اقتصادي - اجتماعي در محدودۀ تحقيق متفاوت است كه متأثر از عوامل و نيروهاي محيطي در منطقه است.