كاربست هاي جامعه براي كنترل قدرت سياسي شهريار در شاهنامه فردوسي

Using society to control the political power of Shahriar in Ferdowsi's Shahnameh

يكي از پرسش هاي اصلي انديشه سياسي اين است كه قدرت چگونه محدود مي شود؟ در دوران باستان شيوه حكمراني بدين صورت بود كه استبداد وجه مشترك همه حكمراني ها در هر شكل و قالبي نظير سلطنتي، پادشاهي و امپراطوري بود. ساخت سياسي در شاهنامه نيز به عنوان منبع بازگوكننده تاريخ فكر سياسي دوران ايران باستان، به تبعيت از ساخت سياسي ديگر امپراطوري ها، مبتني بر قدرت يك فرد فرهمند بود. اما در ساختار سياسي شاهنامه، شيوه ها و روش هاي اعمال قدرت صورتي مشخص دارد كه دايره قدرت حكمرانان را بسيار محدود و تمهيد روايي جديدي را ارايه مي كند كه از حيث مباحث سياسي اهميت فراواني دارد. در اين ارتباط با روش هرمونتيك پل ريكور قصد داريم در شاهنامه در جستجوي پاسخ اين پرسش مي باشيم كه اعمال قدرت به عنوان عامل اصلي حفظ پادشاهي در شاهنامه با چه محدوديت هايي روبرو بوده است؟ وعوامل موثر بر محدود سازي قدرت چيست؟ فرضيه ما در اين پژوهش از اين قرار است كه عليرغم اينكه ساختار قدرت در شاهنامه در دست شخص شاه است، اما قدرت شهرياران توسط نيروي ديني، هنجارها، طبقات اجتماعي بالا و مردم محدود شده است.

One of the main questions of political thought is how power is limited. In ancient times, the way of governing was that tyranny was the common denominator of all governments in any form and form such as monarchy, kingdom and empire. The political structure in the Shahnameh, as a source of narration of the history of political thought in ancient Iran, was based on the power of a benevolent individual, following the political structure of other empires. But in the political structure of Shahnameh, the methods and methods of exercising power have a specific form that very limited the circle of power of the rulers and provides a new narrative that is very important in terms of political issues. In this regard, by studying the Shahnameh, we seek to answer the question of what limitations the exercise of power as the main factor in maintaining the kingdom in the Shahnameh has faced? What are the factors affecting the limitation of power? Our hypothesis in this study is as follows. Despite the fact that the power structure in the Shahnameh is in the hands of the Shah himself, but the power of the Shahriars has been limited by religious force, norms, high social classes and the people.