اثر كودهاي بيولوژيك بايوفرام و پروبيوتيك بر رشد، عملكرد و كيفيت ميوه گوجه‌فرنگي گيلاسي

به‌منظور بررسي اثر كاربرد كودهاي بيولوژيك بر دو رقم گوجه‌فرنگي گيلاسي، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار در شرايط گلخانه‌اي در شهرستان نير اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل كودهاي بيولوژيك پروبيو 96 (حاوي باكتري‌هاي تيوباسيلوس) و بايوفارم (حاوي باكتري‌هاي ازتوباكتر و آزوسپريلوم) در غلظت‌هاي صفر، 0/5، 1 و 1/5 درصد روي دو رقم گوجه‌فرنگي گيلاسي ميينگ و هوآنگ جن‌جو بودند كه پس از انتقال نشاء و در 4 مرحله به‌صورت كودآبياري و خيس كردن خاك استفاده شدند. نتايج نشان داد كه تركيبات تيماري رقم ميينگ در غلظت 0/5 و يا 1 درصد بايوفارم بدون اختلاف معني‌دار با غلظت 1/5 درصد پروبيو، بيشترين عملكرد را موجب شدند. غلظت كلروفيل a و كل در رقم ميينگ با مصرف بايوفارم 0/5 درصد بيشترين مقدار را داشت. بيشترين ظرفيت آنتي‌اكسيدان كل در تركيب تيماري كاربرد كود بيولوژيك بايوفارم با غلظت 1 درصد و رقم ميينگ مشاهده شد، درحالي كه كم‌ترين آن متعلق به تيمار كودي پروبيو با غلظت 1/5 درصد در رقم هوآنگ جن‌جو بود. بيشترين غلظت ليكوپن و ويتامين ث از كاربرد پروبيو با غلظت 1/5 درصد به‌دست آمد، درحالي ‌كه بيشترين غلظت فنل متعلق به استفاده از بايوفارم با غلظت 1/5 درصد و پروبيو با غلظت يك درصد بود. در اين آزمايش رقم ميينگ در اكثر صفات به ويژه ويژگي‌هاي رشدي و فيزيولوژيك نسبت به رقم هوآنگ جن‌جو برتر بود. با افزايش غلظت تيمارهاي كودي به‌ويژه كود بيولوژيك بايوفارم، وضعيت كمّي و كيفي گوجه‌فرنگي گيلاسي بهبود معني‌داري يافت، به‌گونه‌اي ‌كه امكان جايگزيني كودهاي شيميايي با اين كودهاي زيستي وجود دارد.