تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر بيان ژن Apaf-1 و كاسپاز 3 در موش‌هاي مبتلا به سرطان پستان

زمينه وهدف: با توجه به نقش كليدي آپوپتوزيس و عوامل ديگر در التهاب، رشد و متاستاز سلول‌هاي توموري؛ هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير احتمالي تمرين هوازي بر ميزان بيان اين عوامل در سرطان پستان و اثر مثبت اين تمرين‌ بر كاهش وزن تومور پستان در موش ها است. روش تحقيق: تعداد 20 سر موش بالب C ماده 3 تا 5 هفته اي، با ميانگين وزني 0.1± 17.1 گرم به صورت تصادفي به دو گروه تجربي( تمرين هوازي) و كنترل تقسيم شدند. با تزريق زير جلدي سلول هاي سرطاني MC4L2، موش هاي هر دو گروه به سرطان مبتلا شدند و پس از آن، گروه تجربي به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته پروتكل تمرين هوازي مشتمل بر دويدن روي نوارگردان با شيب صفر درجه و با شدت 55 تا 70 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي را در طول زمان 1420 دقيقه در هر جلسه اجرا كردند. تمرينات در هفته اول با سرعت 14 متر در دقيقه شروع و در نهايت در دو هفته آخر به سرعت 20 متر در دقيقه رسيد. يافته ها: نتايج آزمون تي مستقل نشان داد در مقايسه با گروه كنترل، حجم تومور در گروه تمرين به طور معني داري (0.001=p) كاهش پيدا كرد؛ در حالي كه بيان ژن Apaf1 (0.001=p) و كاسپاز 3 (0.001=p) پس از اجراي تمرينات هوازي، به طور معني داري افزايش يافت. نتيجه گيري: با توجه به افزايش فعاليت Apaf1 و كاسپاز 3 به دنبال تمرينات هوازي منظم، مي توان گفت اجراي اين تمرينات روند رشد تومور پستان در موش‌هاي بالب C ماده را كنترل مي نمايد