تاثير دو نوع تمرين استقامتي تداومي و تناوبي بر سطوح پروتيني عامل نوروتروفيك مشتق از مغز و گيرنده تيروزين كيناز B در هيپوكمپ رت هاي نر بالغ

زمينه و هدف: دويدن منجر به افزايش شكل پذيري سيناپسي در مغز مي شود. با اين حال هنوز اثر نوع دويدن بر تغيير مولكول هاي وابسته به شكل پذيري به خوبي مشخص نشده است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير دو نوع تمرين استقامتي برBDNF، و TrkB در هيپوكمپ رت بالغ سالم بود. روش تحقيق: در اين تحقيق تجربي 18 سر رت ويستار نر بالغ 8 هفته به صورت تصادفي و مساوي (n=6) به 3 گروه كنترل، دويدن تداومي و دويدن تناوبي تقسيم شدند. حيوانات گروه هاي تمريني به مدت 8 هفته روي دستگاه نوارگردان دويدند. 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني حيوانات قرباني شدند و هيپوكمپ آن ها از هر دو نيمكره برداشته شد. تغييرات سطوح پروتئيني با روش الايزا بررسي شد. يافته ها: آزمون آناليز واريانس يكطرفه نشان داد كه در گروه دويدن تداومي در مقايسه با گروه كنترل، افزايش معني داري در BDNF p=0/01و TrkBp=0/0001 وجود داشت . همچنين تغييرات مشابهي براي گروه دويدن تناوبي مشاهده شد. TrkB و )p=0/003( BDNF )p=0/0001)، اما تفاوت معني داري بين دو نوع تمرين مشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه تمرين استقامتي صرف نظر از نوع آن منجر به افزايش BDNF و TrkB در هيپوكمپ رت هاي سالم بالغ مي شود. از آنجا كه اين دو عامل از اصلي ترين عوامل فرايندهاي شكل پذيري هيپوكمپي، حافظه و يادگيري هستند لذا، افزايش سطوح پروتييني آن ها متعاقب دويدن استقامتي نشان از اثرگذاري مثبت آن بر فرايندهاي ذكر شده در افراد بالغ دارد.