اثربخشي روان‌شناسي مثبت نگر بر بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي فرزند كم توان ذهني

The Effectiveness of Positive Psychology on Psychological Well-being of Mothers with a Mentally Retarded Child

زمينه: كودكان كم توان ذهني به واسطه ي نيازهاي مراقبتي، آموزشي و توان بخشي تنش و فشار زيادي را به خانواده وارد مي كنند و اين عوامل مي توانند فرآيند سازگاري و بهزيستي روان شناختي والدينشان را تحت تأثير قرار دهند. هدف: هدف اين پژوهش، اثربخشي روان شناسي مثبت نگر بر بهزيستي روان شناختي مادران داراي فرزند كم توان ذهني بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مادران داراي فرزند كم توان ذهني مركز توان بخشي معلولان نمونه شهرستان شهريار بود كه با روش نمونه گيري هدفمند، 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمايشي ) 15 نفر( و كنترل) 15 نفر( جايگزين شدند. گروه آزمايشي 8 جلسه 2 ساعته آموزش مداخله هاي روان شناسي مثبت نگر دريافت كردند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه بهزيستي روان شناختي (ريف، 2002) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس يك طرفه انجام شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه مداخلات روان شناسي مثبت نگر بر بهزيستي روان شناختي و مؤلفه هاي آن در مادران داراي فرزند كم توان ذهني تأثير دارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش، روان شناسي مثبت نگر مي تواند به عنوان يك روش براي توانمندسازي مادران با كودك كم توان ذهني مطرح باشد.

Background: Children with mental disabilities put a lot of stress on the family due to the needs of care, education and rehabilitation, and these factors can affect the process of psychological adjustment and well-being of their parents. Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive psychology on psychological well-being of mothers with a mentally retarded child. The quasi-experimental research was pre-test, post-test, and control group. The semi-experimental was pre-test-post-test with a control group. The sample comprised of the study included all mothers with mentally retarded children in the sample rehabilitation center of Shahriar city. 30 people were selected by purposive sampling method and were replaced in two experimental groups (n=15) and control group (n=15). The experimental group received 8 two-hour sessions of positive psychological intervention training. Psychological well-being questionnaire (Reef, 2002) was used to collect data. Data analysis was performed using one-way analysis of covariance. Results: It showed that positive psychological interventions had an impact on psychological well-being and its components in mothers with mentally retarded children. Conclusion: According to the findings of this study, positive psychology can be considered as a method for empowering mothers with mentally retarded children