كليدواژه :
توسعه معماري ميان افزا , مشاركت اجتماعي , بافت تاريخي , گذر محمديه شهر قزوين
چكيده فارسي :
توسعۀ معماري ميان افزا با پرداختن به توسعه در درون و بازتوسعۀ محدوده، بااستفاده از پتانسيل هاي آن (مانند تاريخي بودن) سعي در بهره برداري از زمينه اي بلا استفاده و فرسوده در بافت شهري، از طريق خلق و يا بازسازي فضا، جهت جلوگيري از خزش شهري و بهبود شرايط بافت داشته و در شهرهايي نظير قزوين كه دائما در حال افزايش جمعيت بوده و موانع طبيعي و مصنوعي سبب محدوديت جهات گسترش آن شده، مهمتر مي نمايد. چون توسعۀ معماري ميان افزا، ميان بافت و در ارتباط مستقيم با جامعه شكل مي گيرد، مشاركت اجتماعي به معناي فعاليتهاي ارادي افراد جهت ارتقاء حيات اجتماعي خود، بهعنوان پتانسيلي در تمامي مراحل توسعه مدنظر قرار مي گيرد. هدف اصلي اين پژوهش پرداختن به بيان چگونگي رابطۀ ميان دو متغير فوق با استفاده از روش تحقيق همبستگي مي باشد. پس از مطالعات كتابخانه اي و تحقيقات ميداني، شاخص ها، مؤلفه ها و گويه هايي براي متغيرها تبيين، مدلي مفهومي جهت توجيه همبستگي آنها ارائه و مطابق آن پرسشنامهاي تدوين و توزيع شد كه با استفاده ازضريب آلفاي كرونباخ، ميزان پايايي آن تعيين و با استفاده از روش SPSS، ضريب پيرسون معادل 0.830 (نشان از همبستگي بالا و مثبت متغيرها) و ضريب معناداري معادل 0.000 (نشان از رابطهاي معنادار ميان متغيرها)، محاسبه شد. نتيجۀ اين پژوهش بيان ميدارد كه مفهوم توسعۀ معماري ميانافزا با هدف تأمين نيازهاي همه جانبۀ كاربران و با توجه به پتانسيل هاي موجود در محل، سبب ايجاد اعتماد و ارتقاء حس رضايت در افراد و نتيجتا منجر به گسترش همكاري و استفاده از تواناييهاي بالقوۀ آنان شده و افزايش مشاركت اجتماعي را در تمامي مراحل سبب مي شود.
چكيده لاتين :
Infill architecture development with regard to development within the area and redevelopment of the area,
tries to use its internal potentials (such as being historical) to use unused and worn out lands in the urban context,
through the creation or reconstruction of spaces and improve the conditions of the urban fabric and also prevent
urban creep. This issue is more important in a city like Qazvin because the population is always increasing and
on the other hand, natural and artificial barriers have limited its expansion in different directions. Because the
Infill architecture development takes place within the urban context and in direct connection with society, social
participation, meaning the voluntary activities of individuals to enhance their social life, must be considered as a
potential at all stages of development. The main purpose of this study is to express the relationship between the
above two variables using the correlation research method. After library studies and field research, indicators,
components, then, elements for both variables were explained and provide a conceptual model to justify their
correlation and accordingly a questionnaire was developed. After distributing the questionnaire, using
Cronbach's alpha coefficient, its reliability was determined. Then, using SPSS method, Pearson coefficient equal
to 0.830 (which indicates a high and positive correlation of variables), and a significant coefficient equal to
0.000 (which indicates a significant relationship between the two variables), was calculated. The result of this
research states that the concept of infill architecture development with the aim of meeting all the needs of users
and considering the available facilities, creates trust and increases people's sense of satisfaction and as a result, it
expands their sense of cooperation and use of their potential abilities and increases social participation at all
stages.
