عنوان مقاله :
اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر احساس تنهايي و انعطاف‌پذيري شناختي مردان سالمند
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Compassion-Focused Therapy on Loneliness and Cognitive Flexibility in Elderly Men
پديد آورندگان :
توحيدي فر، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد دزفول - گروه روان‌شناسي، دزفول، ايران , كاظميان مقدم، كبري دانشگاه آزاد اسلامي واحد دزفول - گروه روان‌شناسي، دزفول، ايران , هارون رشيدي، همايون دانشگاه آزاد اسلامي واحد دزفول - گروه روان‌شناسي، دزفول، ايران
كليدواژه :
احساس تنهايي , انعطاف پذيري شناختي , درمان مبتني بر شفقت , سالمندان
چكيده فارسي :
پديده سالمندي نتيجه سير طبيعي زمان است كه منجر به تغييرات فيزيولوژيكي، رواني و اجتماعي مي‌شود. با در نظر گرفتن روند شتابان رشد جمعيت سالمندي و اين كه سالمندان به دليل كهولت و كاهش توانايي‌هايشان دچار كاهش انعطاف‌پذيري شناختي و احساس تنهايي مي‌شوند؛ بنابراين، اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر احساس تنهايي و انعطاف پذيري شناختي مردان سالمند انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش سالمندان مرد شهر اهواز در سال 1399 بودند. حجم نمونه پژوهش شامل 30 نفر مرد سالمند (60 تا 70 سال) بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس و با توجه به ملاك‌هاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمايش مداخله درماني را طي 8 هفته و 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال و احساس تنهايي راسل بود. داده‌ها به روش تحليل كوواريانس تك متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد بين گروه‌هاي آزمايش و كنترل از نظر احساس تنهايي و انعطاف‌پذيري شناختي تفاوت معني‌داري وجود داشت. به عبارت ديگر درمان مبتني بر شفقت باعث كاهش احساس تنهايي و افزايش انعطاف‌پذيري شناختي سالمندان شد. منطبق با يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان درمان مبتني بر شفقت را به عنوان يك روش كارا جهت كاهش احساس تنهايي و افزايش انعطاف‌پذيري شناختي سالمندان پيشنهاد داد.
چكيده لاتين :
The phenomenon of aging is the result of the natural course of time, which leads to physiological, psychological and social changes. Considering the accelerating growth of the aging population and the fact that the elderly suffers from reduced cognitive flexibility and feelings of loneliness due to old age and reduced abilities; Therefore, this study was performed to determine the effectiveness of compassion- focused therapy on loneliness and cognitive flexibility in elderly men. The research method was quasi-experimental with pretest-posttest design with a control group. The statistical population of the study was the elderly male in Ahvaz in 2020. The sample size consisted of 30 elderly men (60 to 70 years old) who were selected by convenience sampling method and according to the inclusion criteria. The experimental group received Therapeutic intervention in 8 weeks and 8 sessions of 90 minutes. The questionnaires used in this study included Dennis and Vanderwall Cognitive Flexibility Questionnaire and Russell Loneliness Questionnaire. Data were analyzed by univariate analysis of covariance. The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of loneliness and cognitive flexibility. In other words, compassion-focused therapy reduced loneliness and increased cognitive flexibility in the elderly. Consistent with the findings of the present study, compassion- focused therapy can be suggested as an effective method to reduce feelings of loneliness and increase cognitive flexibility in the elderly.
عنوان نشريه :
مطالعات روان شناختي
