نقش انسجام خانواده و انعطاف‌پذيري خانواده در پيش‌بيني شادابي تحصيلي دانشجويان با ميانجي‌گري معنا‌ي زندگي

هدف اين پژوهش، بررسي نقش انسجام و انعطاف‌پذيري خانواده در پيش‌بيني شادابي تحصيلي با ميانجي‌گري معناي زندگي (شامل دو بعد وجود معنا و جست‌وجوي معنا) بود. براي اين منظور 404 نفر (154 پسر و 250 دختر) از دانشجويان‌ دانشگاه شهيد باهنر كرمان به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي، انتخاب و مطالعه شدند. به‌منظور ارزيابي متغيرهاي پژوهش از ابزار‌هاي انسجام خانواده (ساماني)، انعطاف‌پذيري خانواده (شاكري)، معناي زندگي (استيگر و همكاران) و شادابي تحصيلي (حسين‌چاري و دهقاني‌زاده) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش آماري رگرسيون هم‌زمان مطابق با مراحل پيشنهادي بارون و كني استفاده شد. نتايج نشان دادند متغير انعطاف‌پذيري خانواده به‌صورت مثبت و معنا‌داري، شادابي تحصيلي را پيش‌بيني مي‌كند. همچنين، انعطاف‌پذيري خانواده ازطريق وجود معناي زندگي، توانايي پيش‌بيني‌كنندگي ‌شادابي تحصيلي را به‌صورت غيرمستقيم دارد. علاوه بر اين، يافته‌ها نشان دادند متغير انسجام خانواده ازطريق بعد وجود معنا به‌صورت مثبت و ازطريق بعد جست‌وجوي معنا به‌صورت منفي به پيش‌بيني شادابي تحصيلي قادر است. درنهايت، يافته‌ها نشان دادند اثرات غيرمستقيم مدل معنادارند؛ بنابراين، انسجام و انعطاف‌پذيري خانواده با ميانجي‌گري معناي زندگي، مي‌توانند شادابي تحصيلي را پيش‌بيني كنند. بنابراين، نتايج اين پژوهش براي تدوين برنامه‌هاي مربوط به بهبود و ارتقاي شادابي تحصيلي مي‌تواند استفاده شود.