صنعت چاي و اقتصاد بدون نفت در سال‌هاي دولت ملي ايران (1332-1330)

مقالۀ حاضر به موضوع سهم صنعت چاي در دورۀ ملي‌شدن نفت ايران اختصاص دارد و نقش اين صنعت را در تحقق اقتصاد بدون نفت ارزيابي مي‌‌كند. اين مقاله بر اساس اسناد منتشرنشدۀ سازمان اسناد ملي ايران و اسناد وزارت امور خارجه تدوين شده و براي فهم بهتر موضوع به روزنامه‌‌ها و برخي منابع منتشرشده تكيه كرده است. بر اساس روش توصيفيتحليلي، مطالعۀ‌‌ حاضر نشان مي‌دهد كه فرازوفرود واردات محصول چاي در زمان تحريم‌‌‌‌هاي اقتصادي دورۀ‌‌ ملي‌شدن صنعت نفت چگونه بوده و دولت وقت براي صرفه‌جويي در مصرف ارز، از چه راه‌‌هايي براي گسترش توليدات داخلي نائل آمده و چگونه توانسته است كمبودهاي ارزي خود را جبران كند. بنابراين، پرسش اصلي مقالۀ حاضر اين است كه آيا سياست محدودكردن واردات و توسعۀ توليد داخلي محصول چاي، توانسته است معضلي مهم از مشكلات عديدۀ دولت را برطرف كند يا خير. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد علي‌رغم اقدامات دولت در زمينۀ افزايش توليد چاي و ممانعت از ورود بي‌رويۀ آن به كشور، اين محصول نتوانسته است نقش شايان توجهي در اجراي برنامۀ اقتصاد بدون نفت ايفا كند.