بهزيستي روان‌شناختي در سالمندان: نقش خودشفقتي و ناگويي هيجاني

در دوران سالمندي بهزيستي روان‌شناختي كاهش مي‌يابد و اين كاهش ممكن است خطر ابتلا به بيماري‌ها را تحت تأثير قرار دهد. ازاين‌رو لازم است كه بهزيستي روانشناختي سالمندان موردتوجه قرار گيرد و عوامل مرتبط با آن شناسايي شود؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش خودشفقتي و ناگويي هيجاني در بهزيستي روان‌شناختي سالمندان انجام شد. روش مطالعه حاضر توصيفي همبستگي بود. از جامعه آماري كه شامل تمامي سالمندان در تابستان 1399 در خانه‌هاي سالمندان شهر قزوين بودند، بر اساس جدول كرجسي و مورگان 92 نفر با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي خودشفقتي نف (2003)، ناگويي هيجاني بگبي و همكاران (1994) و فرم كوتاه مقياس بهزيستي روان‌شناختي ريف (1989) پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون رگرسيون خطي چندگانه به شيوه همزمان با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 در سطح معني‌داري 0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد كه رابطه مستقيم و معني‌داري بين خودشفقتي (0.8=r) و مؤلفه‌هاي آن با بهزيستي روان‌شناختي وجود داشت (P 0/01)، بين ناگويي هيجاني (0.777=r) و مؤلفه‌هاي آن با بهزيستي روان‌شناختي ارتباط معكوس و معني‌داري وجود داشت (0.01 gt;P). همچنين ناگويي هيجاني و خودشفقتي ، 75.3 درصد از واريانس بهزيستي روان‌شناختي را تبيين نمودند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود مشاوران و روان‌شناسان حيطه سالمند با بكارگيري تدابيري جهت ارتقاي خودشفقتي و كاهش ناگويي هيجاني در سالمندان بهزيستي روان‌شناختي آنان را ارتقا دهند. كليد واژها: بهزيستي روان‌شناختي ، خودشفقتي ، ناگويي هيجاني، سالمندان