تأثير مداخله آموزشي بر آگاهي، نگرش و رفتار پيشگيري از سقوط سالمندان

مقدمه: با افزايش جمعيت سالمندان، شيوع سقوط نيز افزايش مييابد. طراحي برنامه هاي خودمراقبتي نسبت به سقوط با داشتن اطلاعات صحيح از گروه هدف امكان پذير است. هدف از اين مطالعه تعيين دانش، نگرش و رفتار پيشگيري از سقوط در سالمندان در مراكز مراقبت روزانه ميباشد. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي بر روي كليه زنان و مردان سالمند 60 سال و بالاتر در مراكز مراقبت روزانه استان گيلان در سال تقسيم شدند. گروه مداخله آموزشهاي (n= و كنترل ( 44 (n= 1398 انجام شد. شركتكنندگان بهطور تصادفي به دو گروه مداخله ( 37 مربوط به سقوط و روشهاي پيشگيري از آن را دريافت كرد. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محققساخته بود كه پس از روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. آگاهي در سه مرحله قبل، بلافاصله و پنج ماه پس از مداخله، نگرش و رفتار قبل و پنج ماه پس از ويرايش 16 و آزمونهاي آماري ميانگين و انحراف معيار، كاياسكوئر، spss مداخله تكميل گرديد. تجزيه و تحليل دادهها با نرمافزار تي زوجي، تي مستقل و آناليز واريانس اندازههاي تكراري انجام شد. تمام مراحل مطالعه حاضر براساس استانداردهاي اخلاقي انجام شد. يافتهها: دو گروه مداخله و كنترل از نظر متغيرهاي جمعيتشناختي و ميانگين نمرات آگاهي، نگرش و رفتار قبل از مداخله تفاوت آماري معناداري نداشتند. در گروه مداخله مقايسه ميانگين نمرات آگاهي در سه مرحله، تفاوت معناداري را نشان داد، ميانگين نمره نگرش پنج ماه بعد از مداخله افزايش آماري معناداري داشت، ميانگين نمره رفتار پنج ماه بعد از مداخله كاهش آماري معناداري را 0 در نظر گرفته شد. / نشان داد. سطح معني دار كمتر از 05 نتيجه گيري: مداخله آموزشي در افزايش دانش و تغيير نگرش سالمندان در مورد سقوط و پيشگيري از آن مؤثر است. پيشنهاد مي شود براي بهبود رفتارهاي پيشگيري از سقوط علاوه بر آموزش از مداخلات ديگري نيز استفاده شود.