بررسي فراواني و شدت پريودنتيت در بيماران مبتلا به پسوريازيس

سابقه و هدف: پسوريازيس يك ژنودرماتوز التهابي مزمن و پريودنتيت يك بيماري التهابي بافت محافظت‌كننده دندان مي‌باشد. با توجه به‌شيوع رو به افزايش پسوريازيس و پريودنتيت و اشاره برخي مطالعات به ارتباط بين پسوريازيس و پريودنتيت، در اين مطالعه فراواني و شدت پريودنتيت در بيماران مبتلا به پسوريازيس مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، 40 بيمار مبتلا به پسوريازيس شركت كردند، بعد از تعيين ايندكس شدت پسوريازيس در آن‌ها و معاينه‌ دهان و دندان، اطلاعات در فرم مربوطه ثبت گرديد. لقي دندان‌ها، تعداد دندان‌هاي از دست داده، بررسي خون ريزي حين پروبينگ و از دست رفتن چسبندگي كلينيكي و ميزان آن با پروب اندازه‌گيري و ثبت شد. تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌هاي پارامتريك و ناپارامتريك شامل آزمون تي، مجذور كاي و ضريب همبستگي انجام وسطح معني‌داري در همه آزمون‌ها 5 درصد در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميزان شيوع كلي بيماري پريودنتال در آن‌ها 80 درصد تعيين شد كه دندان لق شده 10 درصد، دندان از دست رفته 47.5 درصد، خونريزي از لثه 60 درصد و تحليل لثه 62.5 درصد موارد را شامل مي‌شدند. وجود بيماري پريودنتال با مدت و شدت ابتلا به پسوريازيس رابطه معني‌دار داشت (به‌ترتيب 0.032=P و 0.001 P). رابطه شدت بيماري پريودنتال با مدت و شدت ابتلا به پسوريازيس معني‌دار بود (به‌ترتيب 0.048=P و 0.023=P). استنتاج: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، بيماري پريودنتال در مبتلايان به پسوريازيس بسيار بالا بود و با شدت و مدت پسوريازيس رابطه دارد. از آن‌جا كه پروسه التهابي در اين دو بيماري نقش دارد و نيز وجود ارتباط بين آن‌ها، معاينات دقيق دهان و دندان از نظر وجود بيماري پريودنتال در مبتلايان به پسوريازيس توصيه مي‌شود.