بكارگيري مديريت عمومي نوين به منظور پياده سازي اصلاحات آموزشي و پاسخگويي در دانشگاه ها

مديريت نقش ها در رده هاي مختلف دانشگاه ها به شكل چشم گيري تغيير كرده اند و علتش تأثير «مديريت عمومي نوين» و روندهاي مرتبط با خصوصي سازي و تجاري سازي است. مديران دانشگاه كه مسئول توسعه (و رفاه) دانشگاهيان هستند، بايد بين «حس» و «حساسيت» حركت كنند؛ «حس» يعني مكرراً عملكرد باكيفيت و كارامد آموزشي را درخواست كنند و اينگونه اصول مديريت عمومي نوين را تبعيت كنند و «حساسيت» يعني به دانشگاهيان اجازه توسعه و رشد دهند و از اين طريق به بقاي بلندمدت دانشگاه كمك كنند. اين مقاله تأثير مديريت عمومي نوين را در پياده سازي اصلاحات آموزشي و پاسخگويي در دانشگاه ها بررسي مي نمايد. به نظر مي رسد نياز به سنجش و مقايسه عملكرد افراد، گروه ها و دانشگاه ها وجود دارد تا به سمت پاسخگويي حركت نماييم كه به شكل قابل توجهي مطابق با الگوي مديريت عمومي نوين است. براي رهايي از برخي تباهي ها كه فضايل زندگي دانشگاهي را تحت تأثير قرار داده اند نيز، لازم است كه ابتدا مديران رده بالاي دانشگاهي، مجموعه كنترل شان در برنامه ريزي، بودجه ريزي مبتني بر عملكرد و حسابرسي را تعديل كنند؛ در ادامه، مديران رده هاي مياني نظير رؤساي گروه هاي آموزشي به جاي اينكه فقط نقش «ميان بُر» را در اعلام امر و نهي هاي مديريتي سطح بالا داشته باشند، خودشان را همچون يك عامل پيونددهنده بين رؤسا و كاركنان شان قرار دهند؛ و نهايتاً آنكه فعاليت هاي جهاني سازي و تجاري سازي نبايد به سمت و سويي بروند كه دانشگاه هاي وطني و خاص يك كشور را از بين ببرند.