بررسي نقش تعديل گر قراردادهاي روان شناختي در ارتباط ميان يادگيري سازماني و اثربخشي تدريس معلمان

پژوهش حاضر نقش تعديل گر قراردادهاي روان شناختي در ارتباط ميان يادگيري سازماني و اثربخشي تدريس معلمان را بررسي مي كند. باتوجه به هدف اين پژوهش كاربردي، روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه معلمين شهر كهنوج به تعداد 1500 نفر بود. براي تعيين حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران ، 306 نفر انتخاب شدند كه از نمونه گيري به روش تصادفي ساده طبقه اي استفاده شده است. ابزار گردآوري داده ها نيز شامل سه پرسشنامه يادگيري سازماني نيف(2001) ، پرسشنامه مربوط به اثربخشي تدريس معلمان چو و بولي(2007) و پرسشنامه قرارداد روان شناختي مرادي و همكاران(1392) كه مورد استفاده قرار گرفته است. همچنين ميزان پايايي هر پرسشنامه با استفاده ازآلفاي كرونباخ براي پرسشنامه يادگيري سازماني 0.92، پرسشنامه قرارداد روان شناختي0.87 و براي پرسشنامه اثربخشي0.92 محاسبه شده است . براي تجزيه و تحليل داده ها ، از از نرم افزارSPSS براي آمار توصيفي و آزمون فرضيه ها و از نرم افزارAMOS براي معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج به دست آمده از پژوهش نشان داد كه با توجه به نقش تعديل گر متغير قرارداد هاي روان شناختي، بين يادگيري سازماني با اثربخشي تدريس معلمان رابطه معناداري وجود دارد. اما ساير يافته هاي اين تحقيق حاكي از آن بود كه بين چشم انداز استراتژيك، يادگيري جمعي ، تفكر سيستمي و توسعه شايستگي ها با اثربخشي تدريس معلمان ابتدايي شهر كهنوج رابطه معناداري وجود ندارد. به مديران سازمانها ، ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﺷﻮد، ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ ﺗﺎ اﻧﮕﻴﺰه و اﻋﺘﻤﺎدﺑﻪﻧﻔﺲ و ﻣﻴﺰان اﺳﺘﻘﻼل ﺑﺮاي ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺎرﺷﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ.