ديدگاه دانشجويان دربارة نقش عوامل اجتماعي در تعليم و تربيت

تحقيق حاضر با هدف بررسي ديدگاه دانشجويان درباره نقش عوامل اجتماعي در تعليم و تربيت انجام گرفته است. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي است.جامعة مورد بررسي دانشـجـويان دانشگاه يزد در نيـمسال دوم 1391-1390و حجم نمونه مشتمل بر 405 نفر(154مرد و 251زن)بوده كه بااستفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند.ابزارتحقيق پرسشنامه اي نگرش سنج با 63 ماده بود كه پس از طي مراحل استاندارد آزمون سازي ،روايي وپايايي آن مورد تأئيد قرارگرفت. به منظور پاسخگويي به سئوالات تحقيق از آزمونهاي همبستگي پيرسون ،من ويتني وكروسكال واليس استفاده شده است .يافته ها:از ديدگاه دانشجويان، تمام عوامل اجتماعيِ مورد بررسي شاملِ فرهنگ، خانواده، گروههاي دوستي،ورزش و سرگرمي، و ارتباطات و اطلاعات، به ترتيب ذكر شده بيشترين تأثيررابرتعليم و تربيت دشته اند. درتحليل سئوالات تحقيق روابط معناداري بين: جنسيت و فرهنگ، وضعيت تاهل و شغل پدر با خانواده، و نوع سكونت با گروه دوستي مشاهده گرديد اما متغيرهاي سن،شغل مادرو گروه تحصيلي دانشجويان رابطة معناداري باعوامل اجتماعي پنج گانه نشان ندادند.همچنين تمام عوامل اجتماعي (به جز گروه دوستي و استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات) رابطه معني داري بايكديگرداشتند نتيجه گيري:براساس نتايج اين پژوهش ازديدگاهِ دانشجويان ،همة عوامل اجتماعي مذكور ، بر جريان تعليم و تربيتِ آنها در دانشگاه مؤثراست.لذا در نظر گرفتنِ نقش اين عوامل در برنامه ربزي هاي فرهنگي و اجتماعي دانشگاهها توصيه مي شود .ضمن اينكه توجه به برخي متغيرهاي جمعيت شناختي، مي تواندبه برنامه ريزان در تعيين طبقات مختلف جامعة هدف كمك نمايد.