آموزش و پرورش، بهره‌برداري از منابع نفتي و توسعه پايدار

مقاله حاضر به بررسي جايگاه آموزش و پرورش در چارچوب مفهومي ويژه‌اي از توسعه اقتصادي مي‌پردازد كه در آن آزادي‌ها به صورت پيوسته گسترش مي‌يابند. در پيوند بين آزادي، توسعه و عدالت نشان داده مي‌شود كه در اقتصاد متقاضي دستيابي به توسعه پايدار مي‌توان از درآمد نفت براي توسعه انساني استفاده كرد. بهره‌برداري از نفت براي توسعه كمي و كيفي آموزش عمومي از مسير ارتقاء سطح توانايي‌هاي مردم، به گسترش آزادي افراد براي دستيابي به زندگي بهتر منجر مي‌شود. علاوه بر اين از آنجا كه نسل‌هاي آينده نيز از منافع آموزش بهره‌مند مي‌شوند و بهبود كيفيت خدمات آموزشي در راستاي ارتقاء سطح كيفيت زندگي مردم ارزيابي مي‌شود، صرف منابع براي آموزش عمومي امري عادلانه، مجاز و سازگار با قرارداد اجتماعي ميان ملت و دولت است. بررسي عملكرد دولت در زمينه تأمين مالي كافي براي نيل به آموزش با كيفيت و توسعه فرصت‌هاي انتخاب آموزش دلالت بر عملكرد نامناسب هويت جمعي دارد و پيشنهاد مي‌شود كه تصميم‌گيري كلان در مورد توزيع منابع نفتي در بين فعاليت‌ها و نهادهاي مختلف، بر عهده مقام حكومتي كه بر خلاف دولت و مجلس جنبه دوره‌اي ندارد، قرار داده شود.