پيش بيني فرسودگي شغلي بر اساس مؤلفه‌هاي اضطراب و پرخاشگري در معلمان زن متاهل مقطع متوسطه

هدف اين پژوهش، پيش بيني فرسودگي شغلي بر اساس مؤلفه‌هاي اضطراب و پرخاشگري در معلمان زن متاهل مقطع متوسطه شهر قزوين بود. طرح كلي پژوهش از نظر هدف، جزء تحقيقات كاربردي و از نظر جمع آوري داده ها، توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش، كليه معلمان زن متاهل شهر قزوين در سال تحصيلي 98-1397 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي و برحسب جدول مورگان، تعداد 302 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند كه به دليل وجود 7 پرسشنامه مخدوش، تعداد 295 نفر به عنوان نمونه نهايي در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ، پرسشنامه پرخاشگري (AGQ) باس و پري و پرسشنامه اضطراب كتل (CAQ)، بود. جهت تحليل داده‌ها، از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان، استفاده گرديد. نتايج تحليل آماري نشان داد بين اضطراب و پرخاشگري با فرسودگي شغلي معلمان زن متاهل رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (p 0. 01) و مؤلفه‌هاي اضطراب (اضطراب آشكار و پنهان) و پرخاشگري (خشم، تهاجم، كينه توزي) ، به صورت معني داري، قادر به پيش بيني متغير فرسودگي شغلي معلمان زن متاهل بودند. همچنين متغير اضطراب، با بتاي بيشتر نسبت به متغير پرخاشگري، سهم بيشتري در پيش بيني متغير فرسودگي شغلي معلمان زن متاهل داشت. در بين مولفه‌هاي پرخاشگري، مؤلفۀ كينه توزي نسبت به دو مؤلفۀ ديگر، سهم بيشتري در پيش بيني فرسودگي شغلي معلمان زن متاهل داشت.