سياست و عدالت آموزشي

مقدمه وهدف:سياست و عدالت آموزشي يكي از دل مشغوليهاي مشترك كنشگران ازنيمه دوم قرن بيستم وقرن بيست ويكم است. تراكم و هم افزايي به اختلال در سازه هاي فرامادي، جزم باوري وخشكي وبي روحي ساختار ها ، انجاميده.‌ حاشيه نشيني ها وفقر جهاني كه رو به ازدياد و نيز وخيم تر شدن نيز دارد، پيامد رفتار هاي نسنجيده نارسايي سياست و عدالت آموزشي است روش مطالعه تحليلي توصيفي ؛ انتقادي است و در مقام روش ارائه تجويز وراهبرد : ارزشيابي وسنجش راهبرد و كارآمدي عملي متعادل وهم افزايي معيار مورد نظراين نوشته است .يافته ها: رويكرد غيرتوافقي تهاجمي و نيز منطق اقتصادي مبتني بر بهره كشي لجام گسيخته از انسان ، است كه با صلح ( در مصاديق ملي،منطقه اي و جهاني) هم در هم تنيده است وجامعه ملي وجهاني را به جامعه پرخطر تبديل كرده است.غفلت وسيع است و گاه استيصال و درماندگي در برابر ترجيحات بازار و سيستم مانع از پيگيري مداوم معضلات مربوط به عدالت ميان-نسلي و بهره برداري عادلانه از انواع منابع زمين، آب و هوا وانرژي است. در مقام جستجوي راه حل آموزه هاي سنت تفهمي(دركي) ونيز مابعد ساختگرا همراه با نقد ايجابي وتوسعي و توصيه هاي كاربردي،ميانجيگري توانمند سازانه، مي تواند نظر قرار گيرد. راهبرد قابل توصيه آنست كه ارزش هاي عدالت-محور با تدارك هماهنگي عمل،اگاهي كنشگران درك بهتر و كارامدتري از ضرورتهاي فراموش شده آن را به دستور روز سياستگذاري حكيمانه ، تبديل كند. حقوق محرومان ،كودكان و عدالت ميان-نسلي( با تفسير موسع قانون اساسي و يا اندراج در آن) و جايگاه اقتصاد يادگيرنده به طور واضح تري احراز شوندكه تضمين ارزش هاي عدالت-محور و پايداري اجتماعي‌اند.