دو قرن غلبه بر سكوت

پس از جنگ هاي طولاني ايران وروس در ابتداي قرن نوزدهم جامعه ايران دچار زلزله اي شد كه پس لرزه هاي اثرگذار آن تا يس از جنگ جهاني دوم هم ادامه داشت .اين دوره درعين حال با چند چرخش فرهنگي در تمدن غرب و ايران همزمان و مصادف شد. چرخش فرهنگي هم نتيجه و هم نشانه آن است كه رابطه بين كنشگر فردي و اجتماعي و سازماني با ساختارها به نامتقارن و نا متوازن بودن دچار شده است و بنابر اين بايد تجديد شود.. با چرخش فرهنگي ممكن است آلكسيتيميا يا سخن تنگي و ژرف تر شدن نبود وفاق اجتماعي بروز كند. اين برلزوم درك و دريافت نسبت ها و ربط ها و التفات يا تجديد آن تاكيد دارد. . در اين نوشته براي اشاره به لزوم فهم ريتوريك بيان براي غلبه بر سكوت ، استعاره آلكسيتيميا به كار رفته است. روند ترميم آلكسيتيميا در تحولات و چرخش هاي فرهنگي مستلزم تشويق و ترغيب مردم براي ترميم عدم تعادل نهادي و همچنين بهبود روابط انساني و ارتقاي همدلي و هماهنگي همراه با درك طرحوارهها ي فرديت هاي عمودي، مرتدها، گناهكار ها، كافر ان، زيردستان و همه گروه هاي محذوف ومحروم از حقوق است.. فرايند ترميم آلكسيتيميا در تحولات و چرخش‌هاي فرهنگي به ترغيب و تشجيع انسان ها به روي آوري يا ابداع بديل نو ، آغاز گري و ترميم عدم توازن نهادي و نيز اصلاح روابط انساني و ارتقاي همدلي و وفاق توام با درك تفاوت ها و فرديت ها نيازمند است. در اين دوره نام ها و بازيگران موثر و چهره هايي مطرح اند كه هريك با شيوه خود و خوانش خود به آفرينش يا نوآوري يا اقتباس يا تقليد انديشه ها و سبك هايي به عرضه بديل و نشر آن پرداخته اند. شيوه خوانش كل نگرانه مستلزم رهايي از كلي سازي يعني ساختار زدايي و ساختارسازي براي تعادل مداوم است. ايجاد اين تعادل پويا در جريان شرايط اختلال نمادي و نهادي براي گشايش انسدادِ رابطه كلي نگري با كلي سازي و نيز رابطه كنشگر-ساختار با چالش هاي مداوم و طولاني همراه است. دراين جا ارج و اهميت هرمنوتيك مضاعف تربيت ( نهاد رسمي و غير رسمي) آشكار مي شود.