ضرورت درس كارآفريني در دوره كارشناسي آموزش ابتدايي مبتني بر ويژگي هاي ذهني-رواني كارآفرينان آموزشي

ما در دوره‌اي از مشكلات بي‌سابقه‌ي اجتماعي، اقتصادي، فناوري و زيست محيطي زندگي مي‌كنيم و نياز به بهبود و تغيير شرايط در مقياس جهاني داريم. از آنجا كه آموزش و پرورش به عنوان يك عنصر اساسي در روند توسعه و پيشرفت ملي مورد پذيرش است، مي‌تواند نقش مهمي از طريق معلمان در موفقيت سيستم آموزشي براي ايجاد يك تحول مثبت در جامعه داشته باشد. در حال حاضر سيستم‌هاي آموزشي كنوني اساسآ مبتني بر هوش كلامي-زباني، رياضي-منطقي مي‌باشد كه به عنوان IQ يا ضريب هوشي تعريف مي‌شوند و در نتيجه بيشتر بر عملكردهاي چپ مغز تمركز مي‌كند كه توجه يك جانبه به آن پتانسيل‌هاي كارآفريني افراد از جمله خلاقيت، ريسك‌پذيري، تفكر انتقادي، كنترل دروني، اعتماد به نفس و غيره را كه براي داشتن يك ذهنيت كارآفريني لازم و ضروري است را كاهش داده يا از بين مي‌برد. در اين تحقيق ضمن بحث و بررسي در خصوص مفهوم، مباني و ويژگي‌هاي كارآفريني به اختصار، به موضوع ويژگي‌هاي دانشجويان كارشناسي آموزش ابتدايي و مولفه‌هاي برنامه درسي به تفضيل پرداخته شد. نتايج مطالعات حاضر حاكي از آن است براي ايجاد رشد اقتصادي و نوآوري در مشاغل مختلف، افزايش شهروندان شاد و توانا در حل مسايل و موضوعات درازمدت، داشتن سلامت فكري و روحي، درك فرصت‌ها و خلاء‌ها، «درس كارآفريني» براي دانشجويان رشته آموزش ابتدايي و تجهيز آنان به ويژگي‌ها و صلاحيت‌هاي كارآفريني ضرورت دارد. در پايان پيشنهادهايي در جهت ارايه درس كارآفريني با توجه به ويژگي‌هاي ذهني- رواني كارآفرينان آموزشي به عنوان يك واحد اجباري در رشته آموزش ابتدايي ارايه گرديد.