پديد آورندگان :
سلطاني ناصري، رقيه دانشگاه مازندران بابلسر - دانشكده علوم پايه - گروه فيزيك حالت جامد , حميدي نژاد، حبيب دانشگاه مازندران بابلسر - دانشكده علوم پايه - گروه فيزيك حالت جامد , سازگار، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - دانشكده علوم - گروه شيمي
كليدواژه :
الكتروريسي , نانوالياف اصلاح شده , دوكسوروبيسين , رهايش دارو
چكيده فارسي :
داروي دوكسوروبايسين، كه براي درمان تومورهاي بدخيم سرطان استفاده مي‌شود، داراي سميت بالايي است، كه با كنترل رهايش دارو در زمان و مكان مناسب به سلول‌هاي تومور، مي‌توان شاهد كاهش سميت داروي آزاد شده و اثرات جانبي بود. در اين پژوهش، به بررسي رهايش داروي دوكسوروبايسين از نانوالياف SiO2/DOX در شرايط آزمايشگاهي پرداختيم. نانوالياف حاصل از نانوذرات SiO2/DOX به روش الكتروريسي، براي بررسي رهايش داروي ضدسرطاني دوكسوروبايسين استفاده شد. با استفاده از آناليزهاي پراش پرتوايكس (XRD)، الگوي پراش نانوالياف SiO2/DOX، داراي ماهيت آمورف براي SiO2 است. ميكروسكوپ الكترون روبشي انتشار ميدان (FESEM)، قطر و طول تقريبي نانوالياف را به ترتيب 400-300 نانومتر و چند ده ميكرومتر نشان داد. بر مبناي آناليز طيف سنجي پراش انرژي ايكس (EDX)، 30/18 % اتم سيليكون، 31/84 % اتم اكسيژن، 29/83 % اتم كربن، 4/41 % اتم نيتروژن و 3/75 % اتم كلر در نمونه‌ها وجود دارد. آناليز Xmap توزيع همگني از اتم‌هاي سيليكون، اكسيژن، كربن، كلر و نيتروژن را در نانوالياف نشان مي‌دهد. گونه هاي عاملي و پيوندهاي شيميايي نانوالياف با آناليز طيف‌سنجي مادون قرمز تبديل فوريه (FT-IR) آشكارسازي شد و نشان داد كه سيليكون داراي قله‌هايي درcm-1 1090، 804 مربوط به كشش نامتقارن و كشش متقارن در پيوند Si –O– Si مي‌باشد، ارتعاشاتي از Si – OH در محدوده 3200 و 3600 ظاهر شد. نتايج نشان دهنده رهايش آهسته و پيوسته‌اي از دارو در شرايط آزمايشگاهي و در دماي 37 سلسيوس و 4/5=pH مي‌باشد، كه مي‌توان از SiO2/DOX به عنوان حامل دارو در سيستم‌هاي درمان هدفمند داروهاي ضدسرطان استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Doxorubicin (DOX), which is used to treat malignant cancerous tumors, has a high toxicity that by controlling the release of the drug into tumor cells, at the right time and place, the toxicity of the released drug and its side effects can be reduced. In this study, we investigated the release of doxorubicin from SiO2/DOX nanofibers in vitro. Electospun synthesized nanofibers from SiO2/DOX nanoparticles, were used to investigate the release of doxorubicin anticancer drug. X-ray diffraction (XRD) technique showed amorphous structure for nanofibers. According to field emission scanning electron microscopy (FESEM) images, the diameter and approximate length of the synthesized nanofibers were 300-400 nm and several tens of micrometers. Based on the analysis of X-energy diffraction (EDX) spectroscopy, the amount of silicon, oxygen, carbon, nitrogen and chlorine in the samples were: 30.18, 31.84, 29.83, 4.41, and 3.75 percent in the samples, respectively. Xmap analysis showed the homogeneous distribution of silicon, oxygen, carbon, chlorine and nitrogen atoms in nanofibers. Functional species and chemical bonds of nanofibers were detected by FT-IR analysis and showed that silicon has peaks at 1090, 804 cm-1 are related to asymmetric tensile, symmetric tensile vibrations at the Si–O–Si bond. Moreover, vibrations of Si–OH were appeared in the range of 3200 and 3600 cm-1. Drug release to applicant synthesized nanofibers, was investigated in vitro at 37 °C and pH=5.4. As a result, the produced nanofibers have the best and longest release time at pH=5.4 and can be used as drug carriers in targeted treatment anticancer drugs.
