ميزان تحقق مولفه عدالت اجتماعي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران بر اساس الگوهاي توسعه دولت ها

The rate of realization of the social justice component of the soft power of the Islamic Republic of Iran based on the development patterns of governments

در مفهوم سازي اوليه از قدرت نرم مولفه هايي مثل فرهنگ، ارزش هاي سياسي و اجتماعي بيان گرديده است، بعض مولفه هاي قدرت نرمي كه در اسلام مطرح مي باشد بر ارزش هايي چون ايثار و شهادت، معنويت گرايي، عدالت باوري و برقراري عدالت و مبارزه با ظلم و فساد استوار است به گونه اي كه ضمن ايجاد تحول فرهنگي در سطح داخلي بر روند تحولات خودباوري ديني و بيداري اسلامي در حوزه پيراموني خود نيز تاثير گذار بوده است. دولت­هاي پس از انقلاب اسلامي بر بحث اجراي عدالت اجتماعي كه مولفه اي از قدرت نرم و پاشنه آشيل جمهوري اسلامي ايران است تاكيد بسيار داشتند و هر يك با توجه به شرايط خاص آن مقطع در راستايي تحقق اين مهم دست به گزينش الگويي خاص زده‌اند. مسئله مهم نسبت‌سنجي و ميزان تحقق عدالت اجتماعي با اين الگوهاي توسعه است. در راستاي بررسي اين موضوع سؤال اين است كه الگوهاي توسعه در دولت­هاي پس از انقلاب تا چه ميزان در تحقق عدالت اجتماعي موفق بوده‌اند؟ برآيند تحقق عدالت اجتماعي در اين دولت­ها با ارزيابي و مقايسه شاخص‌هاي توسعه و همچنين عدالت اجتماعي، مانند فقرزدايي و محروميت‌زدايي، نرخ تورم، نرخ بيكاري، رشد اقتصادي و ضريب جيني مشخص مي‌شود. پژوهش حاضر در نظر دارد با بهره‌گيري از روش تحليلي-تطبيقي، ميزان تحقق عدالت اجتماعي در الگوهاي توسعه در اين دولت ها را بررسي ونمايد.

In the initial conceptualization of soft power, components such as culture, political and social values ​​have been expressed. Some components of soft power in Islam are based on values ​​such as self-sacrifice and martyrdom, spiritualism, justice and the establishment of justice and struggle. It is based on oppression and corruption, so that while creating a cultural change at the domestic level, it has also affected the process of religious self-belief and Islamic awakening in its surrounding area. The governments after the Islamic Revolution placed great emphasis on the discussion of the implementation of social justice, which is a component of the soft power and Achilles heel of the Islamic Republic of Iran, and each of them has chosen a specific model in order to achieve this important. An important issue is the proportionality and the extent to which social justice is achieved with these patterns of development. In order to examine this issue, the question is to what extent have development models in post-revolutionary governments been successful in achieving social justice? The outcome of social justice in these states is determined by evaluating and comparing development indicators as well as social justice, such as poverty alleviation and deprivation, inflation rate, unemployment rate, economic growth and Gini coefficient. The present study intends to use the analytical-comparative method to examine the extent to which social justice is achieved in development patterns in these states.