بررسي ارتباط بين آلودگي هوا و آذرخش در طي رخدادهاي توفان‌تندري سال‌هاي 2009 تا 2013 در شهر تهران

در مطالعۀ حاضر، ارتباط بين آلودگي هوا و آذرخش‌ كلّي شامل آذرخش‌هاي درون‌ابري و ابر به زمين در شهر تهران در طي رخدادهاي توفان‌تندريِ سال‌هاي 2009 تا 2013 بررسي شده است. پس از مشخص شدن روزهاي رخداد توفان تندري همراه با آذرخش، تعداد درخش‌هاي آذرخش‌ براي روزهاي موردنظر از داده‌هاي مشاهداتي حسگر تصويربرداري آذرخش اخذ شدند. داده‌هاي غلظت آلايندۀ PM10 (شامل ميانگين‌هاي روزانه و سالانه) نيز از مركز كنترل كيفيت هواي شهرداري تهران براي برخي از ايستگاه‌هاي سنجش آلودگي در شهر تهران اخذ شدند. سپس، تغييرات ميانگين تعداد درخش‌هاي آذرخش با ميانگين روزانه غلظت اين آلاينده‌ در طول سال‌هاي مطالعاتي بررسي شدند. نتايج نشان داد كه ميانگين روزانه غلظت PM10 همبستگي مثبتي با تعداد درخش آذرخش در منطقه تهران دارد. به عبارت ديگر، PM10 نزديك سطح سهم قابل توجهي در افزايش غلظت هواويزهاي سطحي داشته و ازاين‌رو به عنوان هسته ميعان ابر عمل كرده و بر پديده‌هاي جوّي با بسامد بالا مانند فعّاليّت آذرخش اثر مي‌گذارد. در ادامه، بررسي فصلي با استفاده از داده‌هايِ كلّ ايستگاه‌هايِ شادآباد، شريف و فتح، نشان داد كه كه ارتباط تقريباً قوي‌تري بين غلظت روزانۀ PM10 و تعداد درخش آذرخش در دورۀ گرم سال‌هاي مورد مطالعه نسبت به كل سال‌ها وجود دارد.