عنوان مقاله :
تأثير زبان فارسي و تصوف ايراني بر سروده‌هاي فكير لَلان‌شاه
پديد آورندگان :
نورعالم ، محمد دانشگاه چيتاگنگ - گروه زبان و ادبيات فارسي , مؤمن ، فهد دانشگاه داكا - گروه زبان و ادبيات فارسي
كليدواژه :
فكير لَلان‌شاه , ادبيات , سروده‌ها , ادبيات بنگالي , معنويت و تصوف , زبان فارسي.
چكيده فارسي :
فكير لَلان‌شاه غزل‌سرايي نامدار و مشهور در زمينه‌ي موسيقي بنگلادشي است. درحدود ده‌هزار غزل از ترانه‌هاي عاميانه‌ي وي به‌طور شفاهي گردآوري شده‌اند كه فقط هزاروصد ترانه تاكنون به‌دست ما رسيده است. استنباط‌هاي متفاوتي از ديدگاه‌هاي مذهبي لَلان‌شاه وجود دارد؛ وي اشعاري درباره‌ي عشق، برابري و تصوف سروده است. زماني‌كه او در سرزمين بنگال چشم به جهان گشود، سراسر منطقه‌ي شبه‌قاره مستعمره‌ي امپرياليسم دولت انگليس بود. زبان فارسي در شبه‌قاره‌ي هند بيش‌از شش‌صد سال رواج داشت و به‌ويژه در دوره‌ي مغول به‌عنوان زبان رسمي استفاده مي‌شد. از آن زمان، زبان‌وادبيات فارسي، فرهنگورسوم ايراني با زبان‌وادبيات و فرهنگورسوم بنگالي مخلوط شد كه تأثير شگرفي بر ادبيات بنگالي گذاشت. بسياري از شاعران بنگلادشي از عناصر و واژه‌هاي فارسي در ادبيات خود بهره جستند. آن‌ها همچنين كتاب‌هايي به زبان فارسي چاپ كردند كه نسخه‌هاي خطي آن‌ها را مي‌توان امروزه در اين منطقه پيدا كرد. به‌همين‌ترتيب، سروده‌هاي صوفيانه و ترانه‌هاي عاميانه‌ي لَلان‌شاه در ايران نيز يافت مي‌شوند و ايرانيان نيز از عناصر و واژه‌هاي فارسي اشعار او بهره‌مند شده‌اند. در اين جستار، درباره‌ي تأثير زبان فارسي و تصوف ايراني بر سروده‌هاي اين شاعر بحث خواهيم كرد.
