اثربخشي طرحواره‌درماني بر كاركردهاي خانوادگي و جنسي زنان مبتلا به سردمزاجي در شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي طرحواره‌درماني بر كاركردهاي خانوادگي و جنسي زنان مبتلا به سردمزاجي در شهر اصفهان بود. روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي، از نوع پيش‌آزمون پس-آزمون با گروه در كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه زنان مبتلا به سردمزاجي مراجعه‌كننده به مركز سلامت جنسي شهر اصفهان در سال 1398 بودند كه از بين آنها تعداد 40 نفر از زنان مبتلا به سردمزاجي با روش نمونه‌گيري هدفمند پس از غربالگري با شاخص عملكرد جنسي زنان (FSFI) روزن و همكاران (2000) و مصاحبه باليني كاپلان (KCI) (2015)، انتخاب و در دو گروه آزمايش و در انتظار درمان به صورت گمارش تصادفي قرار گرفتند. پروتكل 10 جلسه‌اي طرحواره‌‌درماني بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. هر دو گروه در مرحله پيش آزمون و پس آزمون، مقياس سنجش عملكرد خانواده (FAD) ميلر و همكاران (2013) و شاخص عملكرد جنسي زنان (FSFI) روزن و همكاران (2000) را تكميل كردند. نتايج تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون كوواريانس چندمتغيره نشان داد؛ طرحواره‌درماني بر بهبود كاركرد‌هاي خانوادگي و جنسي زنان مبتلا به سردمزاجي تأثير معناداري داشت (P 0/05 ). براين اساس مي‌توان گفت؛ طرحواره‌درماني به عنوان يك روش مكمل براي اصلاح كاركردهاي خانوادگي و جنسي زنان داراي اختلال سردمزاجي و ارتقاء كيفيت روابط زناشويي آنها موثر است.