فرايند انتقال مولفه‌هاي اخلاقي از والدين به فرزندان نوجوان: يك مطالعه كيفي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نحوه انتقال مؤلفه هاي اخلاقي از والدين به فرزندان نوجوان در فرايند تربيت اخلاق محور بود. اين مطالعه به روش كيفي و با استفاده از رويكرد پديدارشناسي انجام شد. بدين منظور 15 نفر از والدين داراي فرزندان نوجوان 1317 ساله به روش نمونه گيري هدفمند، انتخاب شدند. تجارب والدين در انتقال مؤلفه هاي اخلاقي به فرزندان از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته مورد بررسي قرار گرفت. داده ها جمع آوري، ثبت و سپس كدگذاري شد و در قالب مقوله هاي اصلي طبقه بندي گرديد. تحليل تجارب شركت كنندگان منجر به شناسايي 103 گزاره اوليه، 33 مضمون فرعي و 8 مضمون اصلي شد. مضامين اصلي عبارت بودند از راهبردهاي پرورش شناخت و استدلال اخلاقي، راهبردهاي پرورش گرايش و بازدارندگي عاطفي اخلاقي، راهبردهاي پرورش اراده اخلاقي، بسترسازي محيطي اخلاقي، مؤلفه هاي انضباطي در تربيت اخلاق محور، مؤلفه هاي ارتباطي در تربيت اخلاق محور، روش هاي فعال ايجاد عملكرد اخلاقي، روش هاي القايي ايجاد عملكرد اخلاقي. راهبردهاي پرورش شناخت و استدلال اخلاقي، راهبردهاي پرورش گرايش و بازدارندگي عاطفي اخلاقي و راهبردهاي پرورش اراده اخلاقي اولين عامل زمينه ساز و بسترسازي محيطي اخلاقي به عنوان دومين عامل زمينه ساز در تربيت اخلاق محور مشخص شدند. والدين از روش هاي القايي و فعال براي انتقال مؤلفه هاي اخلاقي در تربيت اخلاق محور استفاده مي كنند كه اين راهبردها و روش ها زماني مؤثرتر واقع مي شوند كه والدين سبك فرزندپروري مسئولانه را در پيش گيرند.