نظام‌هاي گفتماني در حكايت‌هاي قابوسنامه

Lingual systems in Ghaboosnameh’s Stories

نشانه‌ معنا شناسي يكي از رويكرد هاي جديد در شناسايي و تحليل نظام‌ هاي زباني به شمار مي‌ رود كه در تعامل با ديگر رويكرد هاي پژوهشي مي‌ تواند به عنوان رهيافتي ميان‌ رشته‌ اي در حوزه‌ هاي ادبي مورد استفاده قرار گيرد . اين پژوهش در پي آن است كه با رويكرد نشانه‌ معنا شناختي به توصيف و تبيين نظام‌ هاي گفتمانيِ موجود در حكايت‌ هاي قابوس نامه بپردازد و با مقايسة نشانه‌ معناهاي موجود در اين حكايت‌ ها ، مواضع گفتماني آن‌ ها را مشخّص و تحليل كند . پژوهش حاضر نتيجة تحليل نشانه‌ معناشناختي ده حكايت از كتاب قابوس نامه و بيانگر تنوّع و تعدّد گفتمان‌ ها در اين‌ گونه حكايت‌ هاست و نشان مي‌ دهد كه نظام گفتماني‌ غالب در اين حكايت‌ ها از نوع تجويزي است. همچنين اين پژوهش مؤلّفه‌ هاي گفتماني هر حكايت و تبديل نظام‌ هاي گفتماني به يكديگر را نشان مي‌ دهد.

Abstract Sign - semantic is one of the new approaches in determination and analyze of lingual systems , Sign - semantic is one of the new approaches in determination and analyze of lingual systems , which can be used in interaction with other research methods as an inter - field approach in literature fields . This research aims to describe and determine the existing dialogue structure in Ghaboosnameh ’ s stories while respecting sign - semantic and compare their dialogue positions via comparing existing sign - semantics in stories . Current research includes sign - semantic analysis of 10 stories of Ghaboosnameh and express diversity and multiplicity of discourses in these stories , also show the prescriptive nature of the dominant dialogue systems and it s components in each story and dialogues conversions to each other .