واكاوي ادراكات معلمان پيرامون آموزش ضمن خدمت مجازي

هدف از پژوهش حاضر واكاوي ادراكات معلمان پيرامون آموزش ضمن خدمت مجازي مي‌باشد. اين مطالعه به روش پديدارشناسي توصيفي صورت گرفت. بدين ‌منظور مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار يافته‌ي عميق از نمونه‌هاي هدفمند ملاك‌مدار تا حد اشباع اطلاعات با 18 معلم از مقاطع ابتدايي، دوره متوسطه اول و دوم داشتند صورت گرفت. طي مصاحبه‌ها، معلمان تجربيات خويش را از آموزش ضمن خدمت مجازي بيان نمودند كه با روش هفت مرحله‌اي كلايزي مورد تحليل قرار گرفت كه 9 مضمون اصلي به دست آمده عبارت‌ بودند از: قابليت دسترسي فارغ از زمان و مكان، بهينه بودن، تناسب با روش‌هاي آموزشي و فناوري‌هاي نوين، حمايت‌هاي سازماني، مشكلات محتوايي، مشكلات اجرايي، مشكلات ارزشيابي، مشكلات منابع انساني؛ نداشتن زيرساخت‌هاي لازم. اين مضمون‌ها از تجميع و تلخيص مضمون‌هايي چون: (افزايش ساعات آموزش، سهولت، انعطاف‌پذيري در آموزش، مديريت زمان و مكان آموزش، و پاسخ‌گويي كاركنان به ارباب رجوعان، كاهش هزينه‌هاي اجرايي دوره براي سازمان، كاهش هزينه‌هاي رفت و آمد براي معلمان، آموزش مهارت‌هاي فني و رايانه‌اي، يادگيرنده محور شدن آموزش، امكان تركيب با ساير فضاهاي مجازي، به روز بودن روش‌هاي آموزشي و آزمون، افزايش امتياز در ارزشيابي سازماني، امكان ارتقاي سازماني، كاربردي نبودن و تاكيد بر مطالب كليشه‌اي، سليقه‌اي بودن محتوا، مبتني نبودن بر نيازسنجي، نداشتن نظارت صحيح، گواهي‌گرايي به جاي تاكيد بر يادگيري، بي اعتباري نتايج، ايجاد فرصت براي سودجويان، عدم تعامل در حين آموزش، نداشتن انگيزه علمي، فشار و مشكلات كاري معلمان، نداشتن سواد رسانه‌اي). يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد، بهره‌گيري از نظام آموزش مجازي در دوره هاي آموزش ضمن خدمت، مي تواند برخي از مشكلات و ناكارآمدي‌هاي آموزش ضمن خدمت حضوري معلمان از جمله همگام نبودن آموزش با تغييرات كتب درسي، محدوديت‌هاي زمان، مكان و منابع آموزشي را برطرف و راه را براي پيدايش شيوه‌هاي نوين آموزش معلمان مانند شيوه‌هاي الكترونيكي و مجازي هموار نمايد.